Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zanim powiem że w to wierzę zrób mi okład z sofizmatu,
przykryj kocem z racjonalu. potwierdź testem mój iloraz.
mrugnij trzecim okiem w stronę nabytych podejrzeń

widziałem to na plakatach, na kanałach komercyjnych
[Ariadna przynajmniej miała swój kłębek]. szanowny dyrdymał
wyciska tubkę z kłamipastą. gęsto w naszej rozmowie od grymasów
i takich dziwnych spojrzeń

nie zachęcam do zwierzeń, zapadając się w puch
naszej pogmatwanej euromitologii. zaufanie zdobyte
po licznych starciach i paktach pokojowych nie może ustać
na własnych kończynach. chwiejne i uległe zgrzyta ósemkami
to nie przemawia, tamto zbyt zawiłe

nie idę w kondukcie galerników tupiących w rytmach ogłupiando
sypiam całkiem nieźle na twardym podłożu, blisko ziemi.
ten chłód w spojrzeniu mam na stałe. a gdy przyjdzie strawić maskaradę
palnij mnie w głowę czymś twardym na wypadek wystąpienia obrzęku z rozczarowań.
gdyby radar mi szwankował w oczekiwaniu
na pakiet łaskotek podprogowych

[a Alicja znała dalszy ciąg medytując przed pękniętym lustrem przymierzając
uśmiech kota. Timothy Leary tylko patrzył]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



niech Panu się nie zdaje że będę coś wyjaśniał. Przecież nie musi Pan rozumieć, nie miał Pan zapewne podobnych doświadczeń lub nie chciał po prostu się wczytać [jak mniemam]. Przyjmuję krytykę pomimo wszystko. Zapewne znajdzie się gro osób którzy zrozumieją - wiem Pan jak to jest ;) Pozdrawiam pogodnie z pakietem pseudomądrości w zestawie - do samodzielnego uruchomienia w szafie sąsiada :)
Opublikowano

zachęcam jednak do posługiwania się większym szacunkiem...
i zająć się więcej sobą - jak się Panu nie podoba może Pan zawsze olać to ciepłą uryną i nie produkować takich opinii bo niczemu nie służą [ani dyskusji ani porozumieniu]. chyba że Pan chcę poprostu rozładować frustracje lub sprowokować. w tym przypadku uderzenie z rozpędu w ścianę głową powinno pomóc.

adieu

Opublikowano

Mnie się bardzo podoba. Jest to wiersz niewątpliwie. Wyraża bunt przeciw zalewowi ogłupiającej "papki popkulturowej", płynącej do Polski z Zachodu (z krajów Unii). I pogardę dla tego wszystkiego, co zostało w wierszu nazwane i wyliczone. W poincie cała ta propaganda high-life'u porównana jest do pękniętego lustra-drzwi do Krainy Czarów. No i jest wspomnienie Timothy Leary'ego, bo żył w podobnych czasach i zanegował propagowane przez media i klasę średnią "wartości", tworząc ruch hipisowski. Ale była to tylko negacja zastanej rzeczywistości, bez realistycznych postulatów zmian na lepsze - stąd: "tylko patrzył" - niczego naprawdę nie zdziałał i nie zmienił. I dlatego ta cała mieszczańska, komercyjno-konsumpcyjna "papka" propagandowa nadal rządzi naszym światem.
Bardzo dobry tekst (dla mnie).

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...