Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

EKSPLOZJA jednego wybuchu

igor kobylarek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

igor kobylarek

igor kobylarek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

pół godzinny trud
wstawanie do rzeki
wyciągam ręce z waszej mównicy
czas nabiera tępa
i większego znaczenia
że go połykam
jak wszystkie pestki winogrona
jakie mam naraz
ty też tam byłeś
wlepiony we mnie
jak niewiem po co i na co
ale do rzeczy
ty stawałeś się mną
pochylony we mnie
a ja w ciebie
zatykam palcem jeden dreszcz
następny go łagodzi
połykam wszystkie naraz
i duszę się od zaraz
ale zaraz, zaraz
jedną chwilkę
duszę się i tobą
i połykam cię w całosci
bo ty tam byłeś
jestem pewien
wpatrzony we mnie
oddychałeś wtedy nie swoim powietrzem
wżiętym ze wzystkich moich strun naraz

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Somalija
      Przedzimie

      Przez Somalija · Opublikowano

      @Łukasz Wiesław Jasiński Panie Łukaszu, może wystarczy. Czuję, że Pan się że mnie nabija...
    • jeremy
      erekcjato powrotu do domu

      Przez jeremy · Opublikowano

      miasto mam u stóp patrzy na mnie z czułością wypłycam oddech próbując objąć każdy uliczny kamień każdy podmuch wiatru wszystkich przechodniów szukam domu w sobie plączę nici które łączą mnie ze światem zło jest bliżej niż kiedykolwiek a mimo to staję się przezroczysty i nietykalny otulony znajomymi dźwiękami szczekaniem psa radosnymi krzykami bawiących się dzieci widzę jak horyzont zbliża się nieuchronnie i już wiem że dopełnił się czas                                                     na Golgocie
    • Berenika97
      upadek narcyza

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @hania kluseczka To mocny, gorzki wiersz o samotności i autoironicznym rozliczeniu się z własnym narcyzmem. Genialny jest koniec - boty internetowe jako towarzysze tańca narcyza to współczesna wersja odbicia w wodzie. Bardzo mi się podoba (chyba znam takich) :) Pozdrawiam. 
    • KOBIETA
      Intruzi

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        :) doskonale rozumiem…ale ja je uwielbiam:)  emocje :)  doskonały wiersz :)       
    • Migrena
      Intruzi

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97   wiersz jest poetyckim traktatem o nierozwiązywalnym konflikcie między racjonalnym Ja a nieokiełznaną siłą emocji, która stanowi jednocześnie źródło cierpienia i niezbędny element autentycznej egzystencji. traktuje emocje nie jako stany podmiotu, ale jako autonomiczne, zewnętrzne byty. fenomenologicznie opisuje natychmiastowe doświadczenie bycia człowiekiem, nacechowane niepokojem i radykalną zmiennością. jezyk wiersza "Intruzi" jest nie tylko trafny filozoficznie, ale przede wszystkim niezwykle plastyczny i sensoryczny, co potęguje jego oddziaływanie. osiąga ten efekt, ponieważ nie opisuje emocji, lecz działania i konsekwencje tych emocji na materię i ciało podmiotu. to sprawia, że wiersz jest bardzo ożywiony i łatwy do wyobrażenia.     Bereniko.   Twój wiersz to śliczna poezja :)      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...