Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

poeta oraz czytelnik mają równe prawa
a i obowiązki nie inne albo równoważne
mają doznawać wspólnego przeżycia
oraz współdziałania dla dobra poezji

oni to rozstrzygają wspólne sprawy
a w braku porozumienia każdy z nich
może się zwrócić do siebie nawzajem
albo wykazać powinowactwo do prozy

oboje zobowiązani są wegług swoich sił
oraz możliwości wysłuchania przez kogoś
bez nadmiernego uszczerbku na zdrowiu
w części lub całości według ich zamysłu

w przypadku zaś kiedy ów co napisał
nie odnajduje owego co ma przeczytać
niech nie ustaje w mysleniu oraz pisaniu
bo ów co ma czytać sam się odnajdzie

Opublikowano

poeta oraz czytelnik mają równe prawa
a i obowiązki nie inne albo równoważne
mają doznawać wspólnego przeżycia-- mają!!!
oraz współdziałania dla dobra poezji

czekam na dwójkę...he he wreszcie ktoś określił PRAWA i OBOwiązki!

serdecznosci,ES

Opublikowano

więc (nie zaczynaj od "więc" - siadaj - dwa!!!)
eeee...
bohater romantyczny... (od rzeczy - niedostatecznie)

a metafora to sprawka czytelnika (gdzież on?)

:):):)

PS w przypadkach nieregulowanych w kodeksie decydujący głos ma zespół twórców "Cudo"
z siedzibą przy ulicy Wiejskiej in Warsaw

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA Tobie - Szczęśliwego Nowego Roku, Dziewczyno! Bądź wolna, bądź szybka i nigdy ale to nigdy się nie zmieniaj. No i - oczywiście - mam nadzieję, że to nieprzemyślana decyzja i jeszcze wrócisz kręcić nami - facetami - tak jak tylko Ty potrafisz!
    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rąk oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...