Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pan Wincenty spod Wrocławia
dziś pisaniem się zabawia
skrupulatnie liczy słowa
aby każda strofa nowa
limerykiem stać się chciała.

Lecz pisanie wielka sztuka
i ktoś w głowę się popuka
gdy przeczyta banialuki
którym daleko do sztuki.
Każdy jednak pisać może
trochę lepiej,trochę gorzej
i bez względu na talenty
sił próbuje pan Wincenty.

Opublikowano

Gdy Wincenty w duszę wejrzy
a limeryk tchnie potrzebę,
to się nawet nie obejrzy,
że jest dlań powszednim chlebem.
Będzie mistrzem nad mistrzami,
w tym, co między i z wierszami.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pan Zagłoba, człek... odważny
czasem tekst, gdy nagle wrzucił
wyglądało,że poważny,
a po prawdzie - bałamucił.

I choć często z jego słowa
dureń łowił groch z kapustą,
mistrz forteli - Tęga Głowa,
co chciał czynił z czaszką pustą.
Opublikowano

Wincenemu włos na głowie
jeży się i staje dęba
i ze złości za głupotę
wykrzywiła mu się gęba.
Weny bowiem mu zabrakło
choć się dwoi nawet troi
nic mu kupy się nie trzyma
nawet rym się go nie ima.
Płacze jęczy pan Wincenty
-chyba łyknę se procenty
bo od pustki łeb mi pęka
matko cóż to za udręka!

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Błagał prosił mózg wysilał
morze łez do weny wylał
gotów był wnet podciąć żyły
by udręki się skończyły.

ale wena bez litości
(dzisiaj piątek a więc pości)
myśli Wicek-cóż w sobotę
zrobię wenie jakąś psotę
pościć raptem się zachciało
gdy mi wenę znów wywiało.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przygarnij mnie czule jednym ruchem ręki wśród poezji oplecionej wstążkami zatopionej w palecie czerwieni poprowadź dłoń łagodnie aksamitnym szlakiem rytm oddechu niecierpliwie przerywaj wargami szeptem rozniecaj ogień wilgocią przetkany chłodem szmeru pohamuj fale krwi rozgrzanej obsyp nas brokatowo zanim w noc odpłyniemy skąpani w potoku deszczu rubinowej jesieni        
    • @Jacek_Suchowicz Ślicznie  Rano spoglądam na Czerwone Wierchy.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Zegar urzeka melodyjką i odtworzoną dykteryjką, a dołączone jaskółki są bajką.  
    • myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...