tato...

[pani]

Zostań, nie uciekaj mi już.
Oczami tragedii na mnie patrzysz,
Zmęczonymi przez złą utratę tchu.
Nie zdążyłam docenić mojego świata od Ciebie.

Krętymi drogami chodziłeś,
Cierpienie swoje chowając w ciemnościach,
By zakażone światło dzienne,
Nie zraniło dusz bliskich Ci.

Odejdź o Pani, smutku królowo,
Głodnych oczu nie odchudzaj,
Sekundą jest zawsze czas,
W którym odbierasz tchnienie.

Siła natchnieniem niezwiątpienia,
To powodem życia,
Nie zwątpie, nie spocznę, nie zatrzymam się,
W walce twojej miliony uśmiechów.

Zostań, nie uciekaj mi już.
Oczami tragedii na mnie patrzysz,
Zmęczonymi przez złą utratę tchu.
Nie zdążę docenić mojego świata od Ciebie