Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Pobielany ugór


Paweł_Kolcaty

Rekomendowane odpowiedzi

Rozkołysał się sad czereśniowy,
wiatr z szypułek miękkie płatki rwie;
strącił trzmiela, powyganiał pszczoły,
czarny ugór chce zamienić w biel?

Sroki w gniazdach skulone i ciche,
niby w klatkach, którym grozi krach.
Wielki podmuch zatrząsł całym strychem,
po kiczarce bierze się za dach.

Nie zabieraj z przedpokoju kufra
i nie wychodź do wiecznego jutra –
przyduś mocno, albo uderz w twarz!

Fakt to czarny, a nie żadne zwidy,
krzyczę głośno, byś nie skończył nigdy,
co mi jeszcze dopowiedzieć masz.


20 kwietnia 2007 roku.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

pierwsza zwrotka jest super. tylko niepokoi mnie ten ugor "czarny". może się mylę, ale dla mnie ugor, to nieużytek. przeważnie dlatego, że podłej kasy ziemi. więc np. piaszczysty, więc np. szary. a jeśli leży już odłogiem dobry kawałek ziemi (czarny właśnie), to szybko przyroda wprowadza tam swoje porządki i robi się zielono. druga zwrotka może być, zaś w następnych, choć są z sensem, coś mi trzeszczy. i to tyle od niefachowca. pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Refleksji nie ma? To co jest w obu trójwersach?
Nie wiem Jimmy, włożyłem tę refleksję w usta narratorki, ale nie zgrzeszyłem tym chyba przeciw sonetowi?
Dziękuję za pozdrowienia. Wzajemnie.
Jeżeli zamienisz kolejność trójwersów to się zgodzę, bo chodzi mi o to, że przesłanie z 1 ginie (dlatego napisałem, że nie ma- zagalopowałem się).
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W sadach towarowych gleba świadomie utrzymywana jest w czarnym ugorze (zwanym też herbicydowym). Nie rozwijam tematu, żeby nie sprowadzić rozmowy z wątku na uwrocie.
o! widzę, że tu wyższa szkoła ;). dziękując za rozwianie moich wątpliwości, pozdrawiam serdecznie.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Bardzo ładny, nastrojowy wiersz. Dobrze obrazuje niepokój, strach (rozpacz?) zarówno wichru, jak i peelki. Opiera się na najstarszych, naturalnych skojarzeniach, ale nie jest banalny.
Natomiast według mnie to nie jest sonet. Za mało ma sylab w wersach i brak cezury w określonym miejscu. Ale to mu niczego nie ujmuje.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...