Milczące dłonie

[Makar Bora]

(Z inspiracji Zenona S.)

gdy nocą milczą nam dłonie
dniem zgrzytają usta
przestrzeń otacza szara
a wzrok zionie pustką

myśl każda w głowie boli
z nami mroczna obojętność
jak w zastygłych
słupach soli

[Mr._Żubr]

Najbardziej spodobały mi się dwa pierwsze wersy. Ogólnie temat utworu jest bardzo życiowy, wielu mogło by się z tym idntyfikować. I to mi się podoba.

[Anna Siedem]

Wiersz bardzo ciekawy, ale jakby nie dokończony? To tylko moje skromne zdanie.
Jest w nim to coś, iskra poezji, w pozytywnym znaczeniu.

[Tomasz Obłuda]

nie wiem.Nic nie czuję czyając go.Jak bym czytał ogłoeszenie

[Makar Bora]

Dziękuję za zajrzenie.
Odczucia Anny, są uzasadnione, gdyż klimaty panujące miedzy dwojgiem ludzi są nigdy nie wyczerpane, a życie jest zbyt rozległą epopeją, aby je zamknąć w kilku wersach. Każy może interpretować ciąg dalszy wg swojej fantazji.
Do nastroju Tomasza miniaturka nie trafia, trudno. Moze innym razem będzie lepiej.
Wszystkim dziękuje i pozdrawiam.

[kyo]

ale to już było;) pozdrawiam

[Makar Bora]

Dzięki internetowi świat zrobił się mały, gdzie nie klikniesz napotykasz na znajomych. Miło mi, serdecznie witam. Dobrego dnia życzę.