Zgłoś
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Berenika97 1 447
@RomaNie pisz tak, nawet nie myśl, dla mnie (i dla mojego męża) jesteś wyjątkową poetką! :(
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 44 odpowiedzi
- 1 095 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 653 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 638 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 598 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 348 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@RomaNie pisz tak, nawet nie myśl, dla mnie (i dla mojego męża) jesteś wyjątkową poetką! :( -
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Annna2 To bardzo piękny i melancholijny wiersz o przemijaniu i czasie. Szczególnie podoba mi się obraz "szkliwych i zawsze zmartwionych zmysłów" oraz metafora "rdzewiejącego czasu" - to niezwykle trafne określenia na jesienną refleksyjność. Ostatnie wersy są szczególnie przejmujące - to poczucie bycia wciąż "przed drogą" mimo tego, co już było i jest, oddaje tę życiową wieczną wędrówkę i poszukiwanie. -
Przez Roma · Opublikowano
@Berenika97 dziękuję... Nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy. Wydaje mi się, że we mnie już z "poetki" mało zostało, stąd ten wiersz. Nie odnajduję się już w pisaniu i to takie jakby pożegnanie z przygodą. Cieszę się i dziękuję, że bierzesz w nim udział. Powodzenia w dalszym pisaniu, bo pięknie się rozwijasz :) @infelia mogę się do tego garnca dorzucić. Dzięki za zajrzenie :) -
Przez wierszyki · Opublikowano
Czytam sobie jako indywidualne ciche intymne wyznanie. Bo już w wersji społecznej totalnej makro to dla mnie trudne do przyjęcia. Ciekawy wiersz pzdrZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Roma Dotykasz wewnętrznej walki z autentycznością twórczą i pytaniem o prawdziwość poezji we własnych żyłach. Szczególnie porusza mnie ta medyczna metaforyka na początku - "arytmia wzruszeń", "zwyrodnienie wierszy", "niewydolna puenta" - gdy emocje nie chcą się ułożyć w rytm, gdy słowa wydają się chore, gdy zakończenie nie ma siły. Poetyckie cierpienia - świetne. A to zakończenie! "z krwi: ile we mnie poety" - to pytanie o to, co w nas jest prawdziwie poetyckie, a co tylko udawaniem. Naprawdę zmusza do refleksji - jest super!
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne