Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

okolica wiatraczna i doń chichotem treść dopisana


Rekomendowane odpowiedzi

gdzie dziś z Szulmierza do kolonii stawy
droga pod górę opada krzyżówką,
na płonnym polu miał swoje podstawy
wiatrak, któremu było mleć tak krótko
jak onej chmurze, co przed wiatrem stała
w słońcu, bzdurając sobie, że jest skała,

i tak lunęła na łopaty, po czym
miast mąki śnieg się powalił na dechy
i choćbyś był tam i miał dobre oczy,
nie było by ci komu nieść pociechy,
bo późna jesień potem mroźna zima,
nikt owych pór by w polu nie wytrzymał,

a gdy na wiosnę chcieli podejść chłopy,
błoto nie dało choć krzty po wiatraku,
dopiero w lato w największe ukropy
można tu było wykopać co w piachu,
lecz z próchna tylko ognisko, na siłę
z dymem szły całe historie zawiłe

i nie dziwiło, że po chmurze nijak
okruchu pary czy wgłębienia w drewno,
widać, że niebo dokładnie dobija
bez śladu, choćby zapachu – na pewno
musiał kto wyższy sterować tak samo
jak chmurę ziemi, wiatrak mu oddano,

lecz ta wymiana nie na rękę chłopom
bo prócz modlitwy, odkupienia grzechów -
mleć zboże trzeba i nie tylko po to
by z pajdą chleba jak w lesie po echu
mieć głos wyryty w osłuchane słowa,
wiatrak ktoś w końcu musiał wybudować,

i wiatr zaczepkę szykował, a teraz
szuka i wyje na ludzi i drzewa,
- któż pracę moją zniszczył, sponiewierał?
aż chłopom mowę odjęło a z nieba
jasność zaklęła i wiatr niewidzialnym
stał się bez skóry i do dziś tak ziarni.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 46
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

ta rymowanaka należy do kategorii: "Blut-und-Boden-Gedichte".

czy waćpanna uważasz, że takie gmatwanie przekazu:

"na płonnym polu miał swoje podstawy
wiatrak, któremu było mleć tak krótko"

uczyni tekst bardziej wartościowym? przecież ten fragmencik nie ma żadnej wartości treściowej. istnieje tylko dlatego, że waćpanna go zarchaizowałaś. gdy się to przełozy na język polski, okazuje się, że:

"na polu stoi wiatrak"


na zakonczenie waćpannie powiem, że takie usłowiańszczenie rymowanek ma swoje plusy. już widzę te wszystkie podręczniki do polskiego, zgleischaltowane przez Giertych, w których takie rymowanki bedą na kazdej stronnie. waćpanna staniesz się poetką reżimową, bo te własnie wierszyki odwołuja się do tego, co polskie, do słowiańskiej krwi i ziemi.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witku moim zdaniem za dużo tu wątków wplotłeś, jak już w ten sposób odchodzisz od tematu (przesadzam troszkę) to radziłbym abyś spróbował poemacik dygresyjny, taki obszerny jak 150, żeby było wiadomo, że historyjka jest tylko pretekstem.
pozdrawiam Jimmy
Ps
pewnie oczarowany twoim następnym znowu będę odszczekiwał...
;J

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Teraz wiersz, bardzo mi się podoba. Jedno zastrzeżenie, druga strofa. Chodzi o śnieg:
miast mąki śnieg się powalił na dechy - i tu już zostało to stwierdzone, jest zima. Dalej: bo późna jesień potem mroźna zima,

Odnoszę wrażenie, że jakby przyszła dwa razy w tej strofie. Coś chyba trzeba poprzestawiać, może wersy, chyba że źle odczytałam? Pozdrawiam:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

i nie dziwiło, że po chmurze nijak
okruchu pary czy wgłębienia w drewno,
widać, że niebo dokładnie dobija
bez śladu, choćby zapachu – na pewno
musiał kto wyższy sterować tak samo
jak chmurę ziemi, wiatrak mu oddano,
***

i tych z chmury nazwano walśnie płanetnikami, to ichnich robota, że wiatrak tak nadwyrężyli
:):):
pozdrawiam ciepło Pana piewcę SZulmierza, Stanka

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tu to i ja dorzucę 2 grosze, Jhvh wyraża się z taką pewnością siebie, że niemal haczy nią o impertynencję niestety nie w tym poecie (poecie?) krzty boskości.


znaczy się, że waszmość wydając taki osąd kierujesz się jakaś wewnętrzną intuicją - a może podpowiada to waszmości wewnętrzny daimonion: kto jest poetą, a kto nie. Trawestujac powiedzenie Himmlera: Wer Dichter ist, entscheide ich selbst!


i jeszcze do rymowanki:
czy waćpanna czytała Witolda Rosołowskiego? napisał tekst w podobnej manierze, o tej samej miejscowości (chociaż warsztat ma o 4 klasy lepszy niż pani)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

[quote] znaczy się, że waszmość wydając taki osąd kierujesz się jakaś wewnętrzną intuicją - a może podpowiada to waszmości wewnętrzny daimonion: kto jest poetą, a kto nie. Trawestujac powiedzenie Himmlera: Wer Dichter ist, entscheide ich selbst!


Nie widziałem jeszcze, żadnego utworu wspomnianego jhvh, stąd moje wątpliwośći...
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie widziałem jeszcze, żadnego utworu wspomnianego jhvh, stąd moje wątpliwośći...


teraz waszmość rewidujesz swoje kategoryczne stanowisko, wprowadzając kategorie wątpliwości. poczekaj waszmość na publikację, wszak wiesz, że obowiązuje tu przedziwny limit i najpierw trzeba trochę poczekać od momentu rejestracji do chwili, w której mozna opublikować tekst. na pewno opublikuje, o ile mnie znowu nie zbanują
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

wszyscy już chyba wiedzą, że ten WAR z podpisu to ja
więc kto wyciąga stare czasy - napisałem do admina, że
więcej nie otworzę tego profilu i może raz skłamałem,
ale nie korzystałem z owego nick'a

nie mam teraz możliwości aby wejść w dysput, dziękuję
i za wytykanie i obronę i w ogóle za sugestie z jednej i
drugiej strony

z ukłonikiem i pozdrowką MN

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



na poezji.org jest JHVH to też poezja?
a co do mistrza G. - nie prównuj mnie
z ta krowią łebą, ok?
poza tym jaka w Tobie poslkość
skoro "zgleischaltowane przez Giertych," jakieś używasz,
pomyliłeś historię szkolną z bają
to zdarza się
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a ja mam, Piotrze, codziennie taką okolicę jak na dłoni,
wystarczy, że spojrzę przez okno, hi, oczywiście
jak jestem w pracy, wiatrak właśnie gdzieś tu stał,
ludzie pokazują różne miejsca, trudno komu
wierzyć

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...