Exodus

[MarGub]

Droga pośród wymarłych obietnic
Cierniem pustych spojrzeń powleczona
Pełna w szkarłacie skąpanych kamieni
Choć stroma i kręta zawsze zatłoczona
Czy tędy mam iść ...

Dłonie zbroczone zgniłym miłosierdziem
Wyciągnięte lecz nigdy po to by dać
Dobrze znają pięści kształt zaciśniętej
Pełne obietnic lecz puste gdy zapłaty czas
Czy muszę zaufać mu...

Dom pośród gruzów ślepych nadziei
I zgliszczy spopielonych przez żal
Pełen pustych ścian i złowieszczych cieni
Bez okien by nie zaglądał przez nie strach
Czy o tym mam śnić ...

Grób pośród mogił nieznanych żołnierzy
I krzyży zapomnianych aż patrzeć żal
Na cmentarzu co wciąż w tęsknotę wierzy
I łzy tak fałszywe , że już słów mi brak
Czy tu ciało złożyć mam ...

Przez ogród szedłem
Moich bezdomnych nadziei
Blasku poranka
Na próżno czekałem
Szukałem piękna
Pośród samych tylko cieni
A każda róża usychała
Gdy ją dotykałem
Szukałem ciepła
Co sercu zamrożonemu
Dałoby wiarę
Lecz wierzyć ktoś mu zabronił
Odciąłem więc skrzydła
Aniołowi niewinnemu
Co stróżem moim był
By już mnie więcej nie chronił

Czy tędy mam iść
Gdzie kroki złorzecząc zdradą się mierzy
Czy muszę zaufać mu
Kiedy się zaklnie, że on Mesjaszem jest
Czy o tym mam śnić
Że dobro zwycięży choć nikt w to nie wierzy
Czy tu ciało złożyć mam
W tej ziemi co krwi wypiła więcej niż łez