Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przepraszam siebie
Za to co myślałem
Za wszystko to
Czego nie powiedziałem
Gdy miałem szansę
To ją zmarnowałem
Bo prawdy zaiste
Nigdy nie znałem
Słowa proste z pozoru
Do myśli swych brałem
Lecz ich kontekstu
Nie rozumiałem
Pragnąc tak bardzo
Nazbyt się starałem
Niszcząc to wszystko
Co budowałem
Teraz, po wszystkim
Wreszcie przejrzałem
Co zrobić powinienem
Gdy tego chciałem
Chwilę upragnioną
Niestety przespałem
Nie wiedząc że przyszła
Ciągle czekałem


Słowa tak drogie
W myślach słyszałem
Jednak pierwszy powiedzieć
Odwagi nie miałem
Złudzeniem żyjąc
Że zrozumieć Ci dałem
To o czym wprost
Rozmawiać się bałem
Przepraszam siebie
Że nie poznałem
Gdy przyszedł czas
Ja jak głupi stałem
Będąc tak blisko
Maskę zakładałem
Sobą nie byłem
Siebie tylko grałem
Przez czas tak długi
W obłudzie trwałem
Aż resztki nadziei
W końcu zdeptałem
Nie chcąc tego
Podświadomie wybrałem
Na życie bez Ciebie
Sam się skazałem

Opublikowano

..nie znam sie na poezji:) wiec bedzie to tylko ocena laika.. ktoremu sie spodobalo:)
no bo tak..

..temat, pod ktorym pewnie wiele osob mogloby sie podpisac, kazdemu gdzies po drodze zdarzyla sie podobna rozmowa z samym soba..
..a sposob realizacji.. czyli tzw.forma.. na poczatku troche mnie zrazilo,ze to takie rytmiczne i poucinane ..po drugim przeczytaniu doszlam do wniosku, ze pasuje do tematu.. rozmowy z soba.. kiedy wszystkie rozne mysli cisna sie na raz..

..wiec laik cieszy sie,ze mial przyjemnosc przeczytac i zyczy owocnej pracy.. :)

Opublikowano

hmm.. ja rowniez nie znam się na poezji, opisuję po prostu to co czuje w danej chwili;P, jesli wychodzi z tego coś, co podoba się innym to bardzo mnie to cieszy. dziękuję za ciepłe słowa i pozdrawiam=D

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dekaos Dondi Słodka zemsta.:)  Pozdrawiam serdecznie.
    • @violetta "Poeta" jest wierszem o poecie marzycielu, który chciałby namalować bez pędzla uśmiech w kilku słowach.  @hania kluseczka Ludzie mają różne poczucie humoru. Dla jednych jest to przegięcie pały, innym gęba się cieszy. Nie było moim zamiarem kogoś urazić. A jeśli tak się stało, jutro za karę pościeram kurze z segmentu i z dywanem polecę na trzepak...
    • @infelia humor, akurat udało mi się rozczytać, może tylko i aż :) 
    • jestem dla ciebie objawieniem  wszystkich cnót  gotowych na lizanie    choć myję okna niedbale  i czasami zapomnę że skupianie uwagi na sobie  jest dla mnie uciążliwe    a moje usta się czerwienią  bardziej niż wczoraj  tylko w miękkim półcieniu  twoich wątpliwości    wiem że o mnie myślisz    wiem że do mnie mówisz  kiedy idziesz spać  układając głowę  na poduszce                                                                                        spierdalaj kurwo 
    • Jestem duchem wielu różnych ludzi w jednym ciele.   Rozpływam się, siedząc na krześle — zamieniam ciało w wodę i próbuję dosięgnąć fali.   Zbiorowa świadomość wymywa marzenia i ludzkie dusze: ich myśli, pragnienia, pożądania.   Wszystko, z czego kiedyś byli zbudowani i przez co mogli nazywać się człowiekiem, zniknęło w morzu słów i niespełnionych obietnic.   Pozostaje jedynie gorycz i żal — cierpki smak na języku bez końca.   Czujesz go, choć nie masz ciała; jesteś tylko wyobrażeniem przeszłego „ja”, powoli rozmywanym wraz z kolejną pełnią.   Krzyki odbijane od klifu ze zwiększoną amplitudą nie pozwalają zasnąć. Nie pozwalają odpocząć. Nie pozwalają uciec.   Płaczesz nad losem swoim i umęczonych ludzi.   To wyobrażenie łez, wyobrażenie smutku. Tak trudno zaakceptować, że nie ma już nic.   Jesteś sam. Każdy człowiek, którego kochałeś, zniknął bezpowrotnie — utopiony w tafli grzechów.   Nie ma Boga. Nie ma litości. Pozostało jedynie cierpienie i strach.   Rozpościeram skrzydła, pływając w ludzkiej godności.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...