Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

z ukłonikiem i pozdrówką


Rekomendowane odpowiedzi

zrazu na Szulmierz spadło jak grom z nieba
siedmioro mopków, jakby z innej bajki,
kto miałby stracha albo niedowierzał
lub miały komu cięgiem łazić ciarki,
niechaj nie czyta, jeno tylko okiem
spoziera bokiem,

bo pierwszy z dachu rynną otarł skrzydła
i się wytoczył bez tchu i ripostą
pod gumofilce chłopa, co o widłach
amerykańskich, zdał się jaką krostą,
niechaj kto nie chce łzy rozpuszczać w oku
da bajdzie spokój,

drugi i trzeci na tę samą tuję
z nieba wyrżnęli świętego, co z rana
na boskim łożu ciało krzyżem kłuje
i już od boga ma pewnego bana,
więc już po mopkach jak ktoś tak się wwierci,
nie życzę śmierci,

a czwarty z piątym mając w ziemi zawód
zeszli w napięciu powierzchownym w niebyt
oddając ciała zmulonemu stawu
i żeby ryba jaka była, gdzie by,
strzępy ich wyschną a zwierzęce dusze?
fetor z nich uszedł,

szóstemu szczęścia jak i pozostałym
o krok lub szczyptę, krztę, gross, kciuk a nadto
zabrakło tyleż, co z płuc pełnej pary,
wciśnięty w asfalt przez poranny traktor,
siódmy miał za nim nurkować spod chmury,
lecz go pioruny …

i tak kto dotrwał do tej części bajdy
niechaj odrzuci przyziemskie zwyczaje
chowania w doły śmiertelnej pogardy
dla puent, morałów i co tam uznaje
z nas za najświętsze, teatr „mopkomorzy”,
ukłon, aktorzy.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 46
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Świetne! Doskonałe! Ależ się ubawiłam! Tytuł tylko Twój! I ten język! I ta baśniowość! Skąd Ty masz tyle wciąż nowych pomysłów? No nieprawdopodobny jesteś!
Tylko jedna drobniuteńka uwaga. Według mnie troszenieczkę rym się łamie w tym fragmencie:

"siódmy miał za nim nurkować spod chmury,
lecz go pioruny …"

Jest rym na zasadzie asonansów, tak, ale w pozostałej części wiersza rymy są znacznie dokładniejsze i przypominające rymowanie "ludowe" (przez dokładność właśnie). Tu jest raptem wyjątek. To mi nie bardzo pasuje. Może mogłoby być np. tak:

"siódmy miał za nim nurkować spod luny,
lecz go pioruny..."

Albo tak:

"siódmy miał za nim nurkować spod chmury,
lecz go pazury..."

Wiem: ani jedno, ani drugie nie oddaje Twojej treści tego fragmentu. To tylko przykłady rymów, nie próbuję napisać za Ciebie żadnego urywka Twojego wiersza. Ale zastanów się, czy nie można by zmienić tego jednego rymu. Bo może byłoby leiej.
Pozdrawiam ciepło i wiosennie. :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Znowu Szulmierz odwiedziły mopki
latające skrzydlate grotą potworki,
aż szóstka zebrana dachu strzechy
rozprawiało skrzydłom w idące ballady.
Nocą w gwiazdy z księżyca oni radzi
spać nie mogły z natury owe ćmą mopki.

Jeden z drugim latał jakby wirom opętany
po drzewach,po dachach niebem latawcami,
jakieś piski,wrzaski echem głosy odbijały
chłopa wystraszyło idącego z grabiami
wszak już świtało z rosą łąki mgieł z polany
w znaki zakreślił oblicza krzyżem z ręki.

Obok las z drzewa mrokiem cieniem rzucały
chłop wziął nogi,za pas nawet zgubił grabki,
w tym pędzie zahaczył o krzaki myślą oszalały
porozdzierał sobie spodnie widać było majtki
idąca kobiecina ujrzawszy,takie to owe obrazy
myślała,że ją goni jakiś zboczeniec z chuciami.

Wtenczas zatańczyła burza niebem w gniew Boży
uderzały pioruny jeden,za drugim w jasne błyski
zamilkł rechot żabi mopki,gdzieś przepadły groty
w jeden jęk wyjącego w porywie wiatru dla kołyski
słychać było jakieś trzaski,piski,jęki szeptu głosy
wilczy skowyt uszom trwoga muz grała z batuty muzyki.

Dziwne cienie oczom w mirażu zjawami kołotały duszy
stwarzały w fatamorgany w idące w "iluzjony"z bojaźni
strach podnosił włosy głowie połamał gryf w złotokłosy
ścielił drzewa jak zapałki z pudła dźwięk gitary prozie jęki
rozszalały żywioł w ogień z łunami pożarów stosom strzechy
ludziska skuleni w kątom w świetle gromnic boga modlitwą wołali.

Tak to mopki niewinne skrzydlate łase w owady
strach rozbudziły,bo się rozniosły głosy z wiciami,
iż w lesie koło starej kaplicy-z ten krzyż cmentarny
latają z grabiami diabły miotłą w sabaty z diablicami,
od tamtej pory mineły już wieki,ale ludziska wiedzały
pokoleniem z języka,z legendy,do dzisiaj,że tam straszy.


Salvei-J.L.S

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvio - dzięki za wskazania, no nie wiem, wszystko ma swój symbol, może nie odkrywczy, ale ma, może i chmury i pioruna zmienię na coś bardziej porannego, hi, chciałem zrobić z tego teatr, nie wiem czy wyszło, nad zmianą pomyślę

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

i tu poznaję Liliannę z całkiem dobrej strony....(sorry Nagietko)
Messalinie, potrafisz rozbawić, pióro masz lekkie, dowcipne i jak przednie wino...
świetnie.
u nas na mopki mówiono płanetnicy...ale dokładnie nie wiem czy o to samo chodzi, ale jednako psotne.
pozdrówki z ukłonikiem, he he /ES

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba nie. Płanetniki to mityczne, słowiańskie demony, bawiące się pogodą i uwielbiające burze, wichury i huragany. Słowem - klęski żywiołu powietrza. ;) Ale się je da przebłagać. Jeno nie pomnę, jakimże to sposobem... :D
A mopki to take nietopyrze po prostu, o ile dobrze pamiętam.

Messalinie! Czemu Ty ciągle te biedne mopki mordujesz?! I to gotujesz im śmierć tragiczną, nagłą i często bolesną! Za co?! ;)
Podoba mi się. Mroczne, burzowe... W moim guście. :D
I ten traktor... makabra...

Pozdrawiam, R.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ładna nazwa - planetniki - dzięki Stanisławo za przeczytanie - cóż - tak to bywa jak ktoś nagle z nieba spadnie - siedmioro - bo siedem kręgów (szyjnych - hi - żartuję) - muszę jeszcze troszkę chyba dopracować - bo już Oxyvia zauważyła, a jeszcze więcej i ciiiii

z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba nie. Płanetniki to mityczne, słowiańskie demony, bawiące się pogodą i uwielbiające burze, wichury i huragany. Słowem - klęski żywiołu powietrza. ;) Ale się je da przebłagać. Jeno nie pomnę, jakimże to sposobem... :D
A mopki to take nietopyrze po prostu, o ile dobrze pamiętam.

Messalinie! Czemu Ty ciągle te biedne mopki mordujesz?! I to gotujesz im śmierć tragiczną, nagłą i często bolesną! Za co?! ;)
Podoba mi się. Mroczne, burzowe... W moim guście. :D
I ten traktor... makabra...

Pozdrawiam, R.

Rhiannon - nie morduję - to tylko teatr, też mi się ich szkoda zrobiło
a o Planetnikach chyba warto napisać, jajć, już mi slinka cieknie, na
wiersz, hi
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli już słowiańskie demony, to oprócz planetników (lub płanetników), przemieszczających się na chmurach, są jeszcze: utopce (inaczej topielcy), wabiący nieszczęśników w bagna swoim przemożnym wołaniem; strzygi - obrzydliwe wiedźmy, ukazujące się w upalne południe sierpniowe zmęczonym żniwiarzom w postaci cudownie pięknych dziewczyn - kto na taką spojrzy, ślepnie z powodu jej nadludzkiej urody; rusałki - piękne boginki, chroniące rusła, czyli źródła, przed wyschnięciem i zatruciem; nimfy leśne i jeziorowe (te drugie chyba nazywano nenufarami, jeśli się nie mylę), tańczące na wodzie lub we mgle przy księżycu; co tam jeszcze? Cała kopalnia postaci z mitologiii słowiańskiej jest w "Słowniku mitów i tradycji kultury" W. Kopalińskiego (nomen omen). Jeśli go nie przeglądałeś, to koniecznie przejrzyj - tam na pewno nie raz znajdziesz natchnienie!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak Oxyvio - wszystko pięknie - tylko, że ten Planetnik to gdzieś za Zagrzebiem grasował, rusałki - na Rusi (więc możliwe, że nawet nie nasze), z Topielicami jest problem - możliwe, że były, wszystko jest bardzo przemieszane, a trza przez wieki niewiedzy odcedzać nawet z chrześcijaństwa wydrapywać, np. św. agatę, palenisko, ech Żemele, dużo tego - ludziom już jaja na wielkanoc tak weszły w głowy - wszyscy wiedzą i się zgadzają, a o Kopalińskiego się otarłem, i ppierwsze co mnie odtarło - to wyrażenie DEMONY - myślę, że to nie nasze określenie no nie?
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bez tytułu   Kości karbonu na palenisku Żarem czerwonym zajarzy wszystko Byle im dać tlen i czas   Mięśniem i miechem kowal obraca W ukrop białego rzucając łona Namiętnie twardą stal   Ramiona w kleszcze ciało ujmują Młot spracowany całuje pieści Kuje na nagim kowadle   Zapamiętałe płyną strumienie Ciosów przy jęku burzliwych dźwięków W dogłębnym boju strzelają iskry Fala gorąca bije na oczy I krople potu nic nie ostudzą Spragnione usta błyszczą się błyszczą Pełnią spieczonych warg   Marek Thomanek 05.10.2023
    • Tu bawi! Podano Janowi piwo na jon, a do piwa but.
    • X , Y albo D                          …   Z przed A
    • nigdzie indziej tylko tu... cisza i spokój nas boli nigdzie indziej tylko tu na cmentarzu płacz od smutku nas uwolni
    • zachód słońca infantylny my już z tego wyrośnięci snują wszyscy plany nocy wszyscy mniej lub bardziej śnięci śnięci! śnięci! czyż nie piękny przeddzień śmierci? w swoich własnych rzygowinach szczur się snuje po godzinach ka ba re cik! tango siarczyste nade mną i tango moralne we mnie i kręcą się kola (oszczędnie) z nienajgorszą whisky niechaj krążą niech się świecą jasny fiolet - neonowo neon - jasnofioletowo obaj jasno filisternie wszystko we mnie we mnie! we mnie! we mnie! do mnie! hasło: alarm! tracę głownię! reszta leży na chodniku wypadam dziurą w kieszeni dziura pełna nie jest dziurą fiolet dąży ku zieleni powieki-kotary chcą prosić o bis forma za brudna Witkacy chce dziś złapał mnie w talii słowami ciężkimi imponderabiliami arty-anomaliami takim i owym z podejściem zbyt nowym kieszeń! ręka w bezwładzie zaczęła gdzieś fruwać kieszeń! czego nie znajdziesz tego będziesz szukać kieszeń! kieszeń! udręka dzisiejsza musiała się rozpruć nie dalej niż wczoraj archiprotektorze! na żywo i w kolorze pomóż dźwignąć mi krzyż osobliwie metaforyczny jak prawie wszystkie pozostałe O Loch Lomond! O Loch Lomond! zieleń dąży w ciemny blond idzie twardo w dojrzewanie dojrzewaj mój ty, chmielny kwiatostanie kwiato-stanie stanie stanie! stanie się coś! stanie! stanie! czuje drganie w członkach! stanie! miałeś rację święty janie! przedszum trąb mi dzwoni w uszach płynie naokoło czaszki do jednego, do drugiego potem w trąbke eustachiusza w gardła jamę i do flaszki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...