Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Limeryk nr 127

Henryk_Jakowiec

Przez Henryk_Jakowiec
w Limeryki

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Stary_Kredens
      Serca zielone okulary

      Przez Stary_Kredens · Opublikowano

      @FaLcorN wiesz nie oceniłam Ciebie, tylko pewne zabiegi poetyckie, a Ty mnie tak to słabe i właściwie po co? Odechciewa się dyskusji pod wierszami skoro zaraz ktoś dowala Kredens 
    • FaLcorN
      Serca zielone okulary

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Stary_Kredens Myślę, że poeta jest w podręczniku bo pisze o czymś, ma coś do powiedzenia, chce coś przekazać. Nie chodzi o butelkę ale o jej zawartość. Gdybym się skupiał na butelce moje słowa nie miałyby mocy, byłyby butelką. Ja rozumiem czym jest poezja i jej clou. Odnoszę wrażenie, że Ty nie rozumiesz. Wrażenia są mylne. Pozdrawiam
    • Agnieszka Charzyńska
      Dym

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Dymy bujne i rude, w ostrej barwie cegły, Albo lutowym smutkiem zszarzałe i sine, Podbarwione różowo – bo rumieńcem winy I pąsowym rozbłyskiem wstydliwie podbiegłe Spowijają zburzonych kościołów szkielety Czaszki zwalonych domków – w alejce lipowej, Otulają w muzeum – rzeźb strzaskane głowy Pod gruzami księgarni spalone sonety. A gdy kłęby te bólem nabrzmiałe i ciężkie Z łzami deszczu się złączą w pokutnej jedności Krople goryczy zroszą cierpienia i klęski I w ruinach szpitala - garść dziecięcych kości. Ziemia hukiem stukrotnym – jak mieczem – zraniona Przyjmie w siebie żałoby popielate grona…
    • marekg
      po omacku na Nachtstraße

      Przez marekg · Opublikowano

      dziś pachnę tobą nagi księżyc w świetlistym hafcie tworzy noc gwiazdy mkną w rozkoszy w spojrzeniu miasta jest zagubiona nuta taka delikatna forma szaleństwa na półmrocznym fortepianie na Tiergarten są samotne schody i samotni ludzie absurdalny tłum komponujemy wspólnie  
    • Stary_Kredens
      Neutrinowe opowieści

      Przez Stary_Kredens · Opublikowano

      @Zawierucha7 ja bym nie milczała ,a ten lew jest słodki  Kredens pozdrawia 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...