Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pokój w sercu .....

Waldemar Wójcik
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Waldemar Wójcik

Waldemar Wójcik

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Wynajęłaś w mym sercu
Mały pokoik,
Klitkę rzec można
Krzesło się ledwie
Mieściło
Na którym czasami przysiadałaś
W drodze do pracy.

Lecz z czasem zamieszkałaś
W całym domu
Zajęłaś parter, piętro
I nawet piwnicę
A mi pozostał ten mały pokoik na strychu
I czasem też sobie siadam
Na Twoim krześle
I zastanawiam się jak rozbudować swój dom
By stworzyć w nim tyle miejsca na ile zasługujesz
To będzie ogromna budowla.

Witold_Adam_Rosołowski

Witold_Adam_Rosołowski

Opublikowano
Opublikowano

forma i styl bez zarzutu - nie wiem czy taki byłby - ale Waldemarze - wielu budowało już dla swych Pań pałace - serce to nie cegła - nie zgodzę się z Tobą - chyba, że Panią swą chcesz zamknąć w czymś dudniącym, tętniącym, eeeechhhhh - przerazi się - ale wybacz - to moja sugestia - ja tam bym w przestrzeń z nią - z dala od ogrodzeń - bo czymże jest moc graniczenia ... jak nie upadkiem - Waldemarze - piekny wiersz - ale osobiście nie zgadzam się z treścią - mój komentarz - mój wybór po przeczytaniu

pozdrówko W_A_R

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Stracony
      Szósty zmysł

      Przez Stracony · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... niech będzie odpowiedź  " z przymrużeniem oka " w takiej formie :)   
    • Migrena
      W Kanie

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Berenika97 Stalin, Hitler, Mao. Ale taka przemiła, hołubiona rewolucja francuska zabiła dwa miliony ludzi. Krew płynęła paryskimi ulicami. Głowy ściętego Ludwika XVI i jego żony Marii Antoniny walały się po brukach Paryża jak końskie łajno. A dzisiaj parady i świętowanie.
    • Stracony
      Szepty poranka

      Przez Stracony · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Myślę, że można tak powiedzieć. Kiedyś sporo medytowałem ( zen) , ale jakoś w cholerę nogi mnie bolały, liczyć nie dawałem rady i pojąć "klaśnięcia jednej dłoni" :) W każdym razie ,tego uczucia nie można porównać raczej z ichniejszym oświeceniem. Raczej u mnie to była pełnia samotności, kiedy wszystko celebrujesz, widzisz, nie czujesz granicy, wtapiasz się. To coś wspaniałego ...hmm jak miłość powiedzmy w szczycie formy:) Zresztą  @aniat. obiecała opisać drugą wersję :) Skoro tak daleko to zaszło, to może @Witalisa podzielisz się swoimi odczuciami? Oczywiście wspominam tylko, bez nalegania najmniejszego. pozdrowienia
    • violetta
      Na wschodniej

      Przez violetta · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński to nie oceniaj:)
    • Berenika97
      W Kanie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2Bardzo dziękuję! Wiem, co się dzieje w Gazie i co się dzieje w Ukrainie - przywódcy, ludzie wpływowi i społeczeństwa wygodnie żyjący mają to ... gdzieś! Przykre! Ale czy my dziś jakoś telepatycznie nie umówiłyśmy się poruszyć tragedii dziejącej się na Bliskim Wschodzie? @MigrenaMasz rację, pisaliśmy swoje odpowiedzi jednocześnie. Jeżeli poznaję się jednostkową historię, to w człowieku budzi się współczucie, chęć niesienia pomocy - takie ludzkie odruchy. Jeżeli słyszymy liczby zabitych to ... "już (jak powiedział największy zbrodniarz) statystyka."  @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...