Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wizerunek pierwszy:
Blada kurtyna odsłonięta
Wizerunek drugi:
Zamknięta skrzynia
Wizerunek trzeci:
Smuga niebieskiego światła
Wizerunek czwarty:
Stary pieniek w tajemnicy
Wizerunek piąty:
Złowrogi szum szpiega
Wizerunek szósty:
Odblask niemego cienia
Wizerunek siódmy:
Narada małej troski
- Może to odgłos kończącej się walki?
Wizerunek ósmy:
Kurtyna zasłonięta.

Opublikowano

Miałeś jakiś pomysł i fajnie.
Inna sprawa,że on do mnie nie trafia ;)
Po dwóch pierwszych wizerunkach czytałem tylko wersy parzyste,żeby nie męcząc się dobrnąć do końca.

Kolaż myśli, pomysł i konsekwentna realizacja jest, ale do mnie nie przemawia
Pozdrawiam
Coolt

Opublikowano

to się dopisuję do opinii Coolta (jak pozwoli :)), bo jakoś nie trafia do mnie ten wierszyk Maćku, ja również męczyłam się tymi wizerunkami, a bez nich te parę wersów jest niezrozumiałych...może gdyby je jakoś w bardziej widoczną całość złożyć...sama nie wiem.
cóż, czekam na kolejne :)

Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Witam Maciek!podzielam zdanie moich poprzednikow ,te nieszczesne wizerunki nie pozwalaja skoncentrowac sie na tresci.a moze by tak?

blada kurtyna
odsłoniła
zamkniętą skrzynię

smuga niebieskiego światła
objęła stary pieniek
w tajemnicy

złowrogi szum szpiega
rzuca odblask
niemego cienia

narada małej troski

-może to odgłos konczącej sie walki?

no i wylonil sie calkiem mily wiersz ((((;
pozdr, M+A

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka   Twój wiersz Alu to mistrzostwo w przejściu od rozpaczy do świadomej akceptacji.    bardzo mocno rozumiem to odnalezienie cudu nie w błysku, a w ciszy i odwadze serca.    zachwyciłaś mnie !!!       ps. pozdrowienia dla Bereniki :)      
    • Pamięci bohatera wielu moich wierszy -wagabundy, złodzieja, szelmy, franta, alfonsa a przede wszystkim wielkiego poety -Francois'a Villon.   Wiersz nawiązuję do mojej ballady łotrzykowskiej "Boże szelmów... pobłogosław króla", która dziś dodam z zakładce prozy.   Czas na szelmowskie, tragizmu pełne wesele. Bo czyż może coś innego wywołać takie poruszenie u gminu, brudnych zaścianków, zamtuzów i zaułków stolicy. Tyle usmiechu, radości i wzniosłej atmosfery wyczekiwania na wielki finał, niż największa w kraju szubienica na placu Grêve w centrum Paryża. Szelmów, frantów, złodziei i morderców, rozstajne ze światem widzialnym miejsce. Sławne nawet bardziej niż poźniejsza, żelazna ku niebu skierowana wieża. Kacie Macieju, Ty skazanym pokuty nie dokładaj w dniu ich ostatecznego sądu. Znaj miłosierdzie pętli i stryczka. Boże litościwy, Ty zgaś im żywota bez zbędnego cierpienia. Gładko jak światła świec, jak ogniska lamp. Śmierci, Ty ich pochwyć łagodnie jako biały gołąb. A nie szarp ich dusz potępionych, wściekłe dziobem i pazurami. Jak demoniczny sęp.   Lećcie kamraci ku wrotom niebieskim. Na boskich owieczek, zielone pastwisko. Ja czekam tu w lochu. Na kolejne wesele szubienicy. Rychtujcie! A żγwο! Stryczek z pętelką na mej drewnianej pani. Kacie, dostąpisz zaszczytu by wieszać mordercę i poetę. Ach! Będzie to dzień niezapomniany. Prawdziwie przednie widowisko.
    • - O i Lem? - Amatorów wór, o tam Amelio.
    • @Annna2   to zachwycająca kantata do natury, która hipnotyzuje plastycznością obrazów, od "ptasiego witrażu" po "białe pieluchy" chmur.    w mistrzowskich metaforach, odkrywasz subtelnie, że największą otuchę i zarazem największą tajemnicę kryje się w harmonii świata, który nie musi rozumieć, by pięknie istnieć.   pięknie Aniu ten wiersz napisałaś !!!    
    • @Berenika97     Wspaniały, Mądry Wiersz !!!    Twoja wrażliwość i umiejętność przekładania trudnych emocji na poetycki obraz są absolutnie niezwykłe.   to jest głęboko poruszający i mądry tekst, który zostaje z czytelnikiem na długo.     urzeka mnie zwłaszcza ta przemyślana konstrukcja, od chłodu stygnącego pokoju, poprzez gorzkie, niedojrzałe ziarna słów, aż po straszliwy obraz dławiącej kołdry.     jesteś niesamowicie odważna, stawiając tak szczerą diagnozę relacji z Absolutem.   dziękuję za ten przejmujący wiersz.    jesteś Nika bardzo utalentowana !!!   pozdrawiam :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...