Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

drętwieją wierszyki
zdobione lodowo
mrożone przestrzenie
zimnieją słoneczka

dotknięcie muzyki
zmieniło w piosenki
zwroteczki niezdarne
ocalały jeszcze

znaczenia muśnięte
powiewem przecinków
przerwały czułości
oddechy miarowe

skokami myślników
strzępiona potoczność
fantazją zagięta
spadają lemingi
Adam Sosna (2006.11.11)

Opublikowano

taki lekki wierszyk, trochę o niczym, ale może się podobać. no, w każdym razie mi się podoba. zastanawiam się tyko, czy jego równy rytm został tu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


celowo zaburzony. wystarczyłoby przecież przestawić słowa. pozdrawiam serdecznie.
Opublikowano

Piotr Jasiński

Podobno trzeba śmiać się żeby nie płakać, w każdym razie robić swoje

Czytając wiersz wyżej mam dzisiaj w oczach obraz
Brueghel'a Starszego - "Upadek Ikara"
dzisiaj rano tak mam, a wieczorem?
będę się śmiał?
mam nadzieję!

Opublikowano

Pamiętam warsztatową dyskusje dotyczącą lemingów i wtedy padło mi na myśl, że to, co dla natury jest normalne, dla człowieka może byc irracjonalne - jak właśnie spadające lemingi (bo chodzi o te futerkowce, co się topią same, tak?)
Ja na tak *
Pozdrawiam

*Odkąd pojawił się pan G. wszytsko inne mi się podoba.
:)

Opublikowano

zak stanisława

napisała:

"Sosno, irytujesz sie?"

krótko - nie
dłużej:
jako wieloletni użytkownik koputerów - nie
kompy zjadły mi nerwy dawno
jestem autorem maksymy:
- chcesz szybko odpowiedzi?
- tak?
- trzymaj się z dala od komputera!!!

:):):)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Nie narażasz się, dziękuję za komentarz, pozdrawiam :)
    • @Alicja_Wysocka  pewnie narażę się Tobie,  Twój wiersz jest ciekawy, brzmi jak pewnego rodzaju zniewolenie miłosne: bo są wymagania, aby doświadczyć pewne uczucia( mniemam dobre) "zostaw mi mi słowa". Wyczułam też delikatne ostrzeżenie dla niego żeby uważał, "będziesz pamiętał?.   Ale jeśli  to zobowiązanie i oczekiwanie  jest z dwóch stron to wszystko jest ok    
    • Czas wydaję się wrogiem, jednak nie... On neutralny jest, idzie dalej i nie zważa na nic. My próbujemy go zatrzymać choćby na chwilę, jednak on z każdego uścisku uwolni się.   Nieważne co się stanie, czas pędzi do przodu... A my razem z nim, Więc nie lękajmy się, nie przejmujmy się, nie zatrzymujmy się. Bądźmy jak czas, idźmy dalej do przodu, bo wkońcu i nasza sekunda minie, i każdy o nas zapomni.   Wykorzystajmy te naszą sekundę jak najbardziej się tylko da, Przejmując i zatracając się nigdy nie spełnimy swoich marzeń, a nasz piasek czasu zniknie i pozostanie tylko niedosyt...
    • @Migrena A ja myślę, że to, co napisane zostaje dłużej niż to, co powiedziane. A błędy? Można wrócić i poprawić. Powodzenia :)
    • @Migrena poetycko bardzo  i pięknie. Napisałam wcześniej u Ciebie pył ma przeszłość, bo zostają nasze wspomnienia i miłość. Bo przeszłość miała też imię. Teraz trochę metafizycznie i za I Kantem- który stwierdził, że obserwowane na niebie mgławice, mogą być pyłem z którego powstają gwiazdy i planety.   Tu pył  też nie umiera- u Ciebie, nie jest echem, rezonuje miłością przekraczając wszelkie granice.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...