Psychodela

[Witold K.]

Wokół mnie psychodela,
Co koło ucha mi szmera.
Bezdzietne niebo mrok rozpościera
Osiem i osiem to dwa zera.

Kwadratowe kształty świata zyskują na okrągłości,
Najprostsze słowa nie zniszczą mej miłości,
Nie wywołają smutku i złości,
Nie przypomną o samotności.

Okno na planie okręgu uchyla lufcik,
Na podłodze wielki sześcian to teraz mały kwadracik,
Który chce mnie połknąć.
I gryzie i szarpie,
Jak starożytne Harpie.
Nagle coś mnie w bok drapie.
To jodłowe ściany przytulają mnie do siebie.
Jest mi tak dobrze jakbym był w niebie.

Wzbijam się w chmury,
Ponad zło świata, ponad wichury
I patrzę…
Kwadratowe kształty trójkątnych gwiazdozbiorów,
Niezliczone wyblakłe planety z wodoru,
Przyciągają mój tępy wzrok do swych skromnych rozmiarów.
Niby takie duże,
To co jest na górze,
A jednak takie małe,
Jak wszystko pozostałe…

[ja to ty]

witam ,podoba mi się ale zmieniłabym
"Okno na planie okręgu uchyla mały lufcik,
Na podłodze wielki sześcian to kwadracik"
ale nie krytykuję bo się nie znam ,to taka pierwsza myśl...
pozdrawiam

[ja to ty]

tytuł jest super :)))

[Witold K.]

dzięki wielkie za pozytywny komentarz i za radę też:).Ja jednak sądzę że tak jest dobrze bo zwariowanie choć przemyślę sprawę.Pozdrawiam

[Witold K.]

ups żle przeczytałem.Myślałem że cytujesz mój fragment.A więc co do zastosowanej zmiany to sądzę że wpływa ona niekorzystnie na rytm chociaż zastanowię się jeszcze pare razy:)