Zgłoś

@Rafael Marius - dzięki - 

Jakie wiersze są wspaniałe Jakie wzniosłe doskonałe  Jak brylują na portalu W dniu dzisiejszym wystawiane.   Kuszą krasą pouczają Płaczą śmieją uskarżają Sławią formą bawią rymem Niesłychanym kunsztem płyną.   A gdy koniec dnia nadchodzi W dół ekranu się zsuwają Wszystkie proszą o atencję By nie zginąć w masie całej.   Niewątpliwie pamięć nasza Żyć jak motyl im wyznaczy Od północy do północy Złoży skrzydła wiersz wygasi.    

@beta_b Dzięki za komentarz. @Alicja_Wysocka No jakoś tak wyszło,  dzięki za komentarz.  @MIROSŁAW C. Dzięki. 

@Łukasz Jasiński to prawda motylki i róże przesłoniły mi cały świat 

Czas tyka, czas umyka   W tej pozornej ciszy coś, jakiś dźwięk, pewna jasność rośnie w siłę   Siła? Moc? Prawda? Czy mogą zginąć?   Czy, skoro nie doszło do wyładowania?... Czy dojdzie do niego ponownie? Czy wśród zgliszczy porozrzucanych myśli, ziemia się zatrzęsie, by znów skupić je i poskładać? Czy zawieje wiatr, który nada im kierunek, tak, by spotkały się w środku oka cyklonu? I czy znów zapanuje wielkie ciepło, gdy uderzą one w ziemie? Czy grzybobranie w końcu się rozpocznie? Czy z nieba nadejdą miriady aniołów, by wspomóc ten dzień, objawić potęgę swoją.. Czy serca znów rozszarpie wicher, w gorącym, topiącym stal zarze siarki, ognia i oślepiającym blasku?   Czas tyka.. Czas umyka..   W końcu przyszedł czas by oddać należności.. Zaległości w bankach naszych serc, które przez banki cudzych wyzyskane zostały wyssane tak, by zmusić nas do katorżniczej pracy. Wśród oszustw, czarów, lęków, niewierności, odnaleźliśmy siebie, stawiając ostateczny warunek, by to, co widoczne stało się tym, co niewidoczne..   Napięcie rośnie, a dzień ma się ku końcowi Czas tyka... Czas umyka...   Nasłuchuję..