milosc

[piotr640924]

jeziorko w mej gminie jest nieopodal
na nim bez fali łódka się chybocze
na łódce postaci co tyłem zwrócone
w zawiłym spojrzeniu dłonie przeplecione
oznajmiaja uczucia ciepłe i gorące
splecione nicią białą jakby Bogu w podzięce
że dał im szczęście wielkie
by mogli teraz splatać swoje ręce
ich usta do siebie nie śmiało się chylą
już czują dotyk smak roskosz
chyba się nie mylą
tak czuli po krótce
spostrzegli się szybko
los na przekór wszystkiemu związał białą nitką
ich serca co w oczach wiele powiedziało
choć tych spojrzeń nie wiele
serce nie kłamało


na łódce postaci co tyłem zwrócone
w zawiłym spojrzeniu dłonie przeplecione
a na dłoniach pierścienie z drobnym koralikiem
włosy siwe dostojne z jedwabnym płomykiem
biała nić oplata dlonie i serduszka
na szyji wać pana pod kołnierzem muszka
ich oczy choć tyłem w zawiłym spojrzeniu
wiele dały i dają choć usta w milczeniu
oczy choć milczą mówią w podniesieniu
choć lat tyle mineło o wielkim pragnieniu
ich serca co w oczach wiele powiedziało
i tych spojrzeń tak wiele
serce nie kłamało