Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dzięcioł wystukał siódmy raz
wezwanie na poranny spacer
witraże drzew przepuściły blade plamy świtu
zatrzymując w półmroku
snujące się po mchu
tęsknoty do innych miejsc

wrócą wieczorem

młody liść w przelocie
złożył wilgotny pocałunek na czole
zarumienił od pierwszych promieni
albo zawstydzony miłością
zakręcił wokół ze śmiechem
wiatru i zniknął

ledwo się urodzą już licho
gna je w świat


dedykowany Stanisławie

Opublikowano

Nooo Spiro!
zazdroszczę Dedykantce..
szczególnie tego fragnentu:)))

młody liść w przelocie
złożył wilgotny pocałunek na czole
zarumienił od pierwszych promieni
albo zawstydzony miłością
zakręcił wokół ze śmiechem
wiatru i zniknął

zaraz na forum robi się cieplej.
Uwielbiam ''młode liście'' mmm..:))

Pozdrawiam serdecznie oboje.

Opublikowano

Bardzo, bardzo.
Najbardziej mi się podoba ten fragment:
"dzięcioł wystukał siódmy raz
wezwanie na poranny spacer
witraże drzew przepuściły blade plamy świtu
zatrzymując w półmroku
snujące się po mchu
tęsknoty do innych miejsc

wrócą wieczorem

młody liść w przelocie
złożył wilgotny pocałunek na czole
zarumienił od pierwszych promieni
albo zawstydzony miłością
zakręcił wokół ze śmiechem
wiatru i zniknął

ledwo się urodzą już licho
gna je w świat"

:))))

Pozdrawiam autora i ES

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ale ja się nie wykręcam. nie wiem co w trawie piszczy. w jakiej trawie? i o co chodzi?

to znaczy raz słyszałem, że w trawie coś piszczy, ale cichutko się wycofałem, żeby piszczącym nie przeszkadzać.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No, u mnie śnieg.

Co tam śnieg. W sercu teraz mam MAJ!
Czego wszystkim życzę.

rozumiem że masz MAJ NOISsEs, czyli wiosenne jam session. ach cały ten zgiełk w sercu i w głowie.

pozdrawiam
Opublikowano

Wiersz niesie w sobie duzy ladunek emocjonalny. Pozwolilem sobie na dokonanie zmiany. Tak mnie cos pokusilo, na moje ucho "melodia" jest teraz lepsza, jezeli zalozymy ze slon nie nadepnal na moje ucho.

"dzięcioł wystukał siódmy raz
wezwanie na poranny spacer
witraże drzew przepuściły blade plamy świtu
uwięzione w półmroku tęsknoty
w poszukiwaniu innych miejsc
zabłądziły na mchu"

pzdr

Opublikowano

Liryczne pierdu pierdu,
ale do przyjęcia.
Tytuł jest koszmarny, dalej:
witraże drzew, blade plamy świtu – coś okropnego.

Ktoś mi kiedyś powiedział, że najgorszy wiersz
- to taki, który jest ‘sympatyczny’. Obawiam się, że do powyższego tekstu
to określenie pasuje bardziej niż jakiekolwiek inne.

serdeczności
/j

Opublikowano

Gdyby wszystkim podobało się to samo, byłoby nudnawo - to tak w odniesieniu do komentarza Jerzego Rybaka. Zadowolonych czytaniem jest sporo - nie tylko Obdarowana - a więc jest dobrze.
Ja znalazłam w wierszu smaczki dla siebie, które przypominają, że już niedługo zacznie się nasz romans z przyrodą.
pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Płyną łzy (Jak ja i ty)   A noc jest  Pustką    Która niczego  Nie wyjaśni    Nawet chłodu  Twoich i moich rąk    A dzień po nocy  Nigdy nie będzie taki sam    (Już nie wracam tam)
    • @violetta a co do przybysza, to zobaczymy jak sie zbliży do  marsa. wtedy się okaże, co to takiego. na razie pozostańmy przy tym, że to kometa. choć nasuwa się książka arthura c. clarke`a pt. "rama", kiedy to do ziemi zbliżył się ogromny pojazd obcych (z początku też był brany za kometę), lecz bez załogantów. załogę stanowiły roboty, maszyny o nieznanym przeznaczeniu... co innego w opowiadaniu andrzeja trepki pt. "goście z nieba". tam były cztery pojazdy obcych, na początku podobne do gwiazd zaobserwowane w pobliżu dyszla wielkiego wozu, tutaj załogantami okazali się obcy (fizycznie bardzo podobni do ludzi, lecz mentalnie całkowicie odmienni), którzy po wylądowaniu zaczęli zadawać bardzo dziwne pytania np. jak są rozmieszczone przestrzennie atomy w ścianie, z której nie wyodrębniali płótna van Dycka, albo o tangens kąta pod jakim znajdował się środek tarczy słonecznej, niewidocznej przez okno. to znów pytali o ubarwienie skał począwszy od sześciu kilometrów w dół, innym razem pytali o antenaty do pięćdziesiątego pokolenia wstecz. na zadane pytanie jaki tryb życia wiodą u siebie odparli, że uczestniczą w ponadczasowym wymiarze istnienia... ciekawe jakie pytania będą zadawać obcy z 3i atlas... 
    • i jak tu nie być nihilistą kiedy w takiej sytuacji filozofia jest w rozpaczach  pocieszeniem dla rogacza!   dostojewski, de beauvoir piszą o mnie scenariusze czytam, biorę nadgodziny chryste, nie mam już rodziny!   pamiętam pierwszy tego widok wracałem wtedy z biblioteki i jakby wyszli - on i ona spod dłuta michała anioła   ona - olimpia, wenus, gracja i on - hefajstos, neptun, dawid i ja, i za małe mieszkanie i my i biedny schopenhauer   ach, zostałem więc krytykiem by lać na ludzi wiadra żółci chcesz pochwały całą stronę idź - przekonaj moją żonę...
    • San z ej aj esi se jaja z nas
    • Jej świat kusił atrakcyjnością...         Kupiłem go i używałem według jej zaleceń...                                                       Było mi w nim dobrze...                      Erzatz blichtru skutecznie ukrywał pustkę..Świat obok był nieważny... Raził szorstkością prawdy i koniecznością wybierania...                 Nie dawał poczucia wtajemniczenia i wyższości...            Był taki nie...                                              Teraz spłacam dług...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...