Wrzos

[dorota komar]

Kwiat okryty tajemnicą czaru, kwitnie w sercu każdej z nas.
Blaskiem barwy i powabu otwarł serca puste tak.
Dni miłości i rozkoszy, on utwierdził blaskiem słońca, ciągle czarował, że dni tych nie będzie końca.
Ale przyszła pora smutna i zniszczyła świata czar, wrzos utracił barwę wiary jego połysk stracił blask.
Smutno patrzeć na te kwiaty, gdy miłości wokół brak, smutno wspomnieć tamte chwile , bo tego nikt nie wróci juz nam.

[Witold K.]

Oh ja nie skomentuję tego wiersza...;)))

[dorota komar]

moj drogi ...czy to jest odzew ....jesli tak to przykro mi

[Witold K.]

Moja droga oczywiście że oddzew ale nie martw się bo to nie na poważnie:)

[dorota komar]

Jesli tak to prosze o komentarz.....

[Witold K.]

Eh troszę brakuje mi większej ilości rymów.Poza tym wybacz ale coraz mniej podoba mi się Twoja tendencja do wydłużania wersów-ale to mija opinia.Chodzi o to że zdecydowanie lepiej mi sie czyta krótsze wersy.Nie wiem jakoś bardziej podchodzę mi wizualnie.Co do samego wiersza to udany choć jak już wspomniałem brakuje mi większej ilości rymów.Poza tym:
"Blaskiem barwy i powabu otwarł serca puste tak."-możenie rozumiem ale czy nie lepiej by było "(...)otwiera serca puste tak"?
"(...)bo tego nikt nie wróci juz nam."-tu bym coś zmienił ale nie wiem co?:)Jakoś źle mi się to czyta.Może spowodowane to jest długością wersu?Nie mam pojęcia:).
Pozdawiam serdecznie

[dorota komar]

mimo tych alez skromnych uwag dziekuje za komentarz...

[Witold K.]

Skromnych jak skromnych ale szczerość wymaga:)