Woń letniego jutra

[Fazo Rycina]

Tryska wolność, czuć rozpustę.
Na tej ziemi przyjdzie zgnuśnieć
Rozmarzonych oczu para wciąga łez prawdziwych krocie
Twarz zmarszczona w dłoniach twoich ściera myśli posolone
Myśli które szczypią palą
Czas je zalać obcą falą

Rozmyślanie twe przemija przyjmujemy rację tłumu
W myśl zasady wbrew uczuciom
Tak by serca zabić kłucie
W otoczeniu czuć pieniądze
Forsę którą czas rozpuści
Forsę którą lędźwie twoje przyjmą zimno i nieczysto

Kropla krwi a może i smutku
Spływa po policzkach w dół
W dół głęboki i ponury
Twej przeszłości czarnej dziury

Tak powoli i nieśmiało
Po tragicznych dniach nicości
Z głębi Ciebie łeb wychyla
Rozszarpana przez głupotę
Wiara i nadzieja w parze
Czy ją przyjmiesz czy dobijesz
Twoja wola Twoja sprawa
Spojrzyj w gwiazd rozbitych pustkę
Czy to Ty czy pusta zjawa

Tryska wolność, przyszła wiosna
Serce bije w rytm jesienny
Tej jesieni sprzed demona
Objęć ciepłych i beztroskich

Dziś demona mrówki jedzą
A me gardło nektar chłonie
I w mrowisku swój czas trwonię
Pogodzony i rozpity
Łykam znów wiosenną woń...
....woń letniego jutra...

[Lena Achmatowicz]

Tryska wolność, czuć rozpustę.
Na tej ziemi przyjdzie zgnuśnieć


--
jakoś kłócą sie tw dwa wersy. a to dopiero początek.

[Bogdan Zdanowicz]

Bo to je pikny kicz, Lenko... ;)
Wygrałby Pan niejeden konkurs poetycki, ale musi pan mieć swiadomość, chce czy nie, że to jest straszny kicz (rzecz wtórna i niechlujna, aż zęby wypadają ;)
b