***Stawiam pytanie

[Gość renata widera]

Stawiam pytanie:
„Jak było nie dziś?”
Chór aniołów szepcze:
„Nie pytaj o nie dziś
Zamknęli je w szpitalu
Nie! Nie idź tam
Chce być samo…
Piękne w swojej nieinterwencji
I bezbronności
Chce upajać się swoim upadkiem
ZA”

Pytam:
„Jak będzie ZA nie dziś?”
Szyderczo szepczą upadłe:
„Myśl, myśl, myśl
Skacz
Ponad nie dziś most wylatuj
Stwórz nam wolność…
Będzie, będzie, będzie – ZA
Króluj nam
Chwała Siła Moc Potęga
Da nam nowy, piękny świat
Tylko nasz – najlepszych…”

Piękny śpiew wiśniowych syren
Harmonijny taniec,
Delikatny, spokojny, usypiający
Zamknęłam oczy…

Tylko wszystkich teraz
Ukoił, ukoił
Zagłuszył strach
Nie chciało się…
Już nigdy

Nie było sensu pytać o dziś
Kto by odpowiedział?
Kto by chciał słuchać…

[Ewa Marek]

Pierwsza strofa wydaje się zapowiadać bardzo interesujący wiersz i niestety nic więcej, potem chaos i zagmatwanie przynajmniej jak dla mnie. Piszesz - „Jak będzie ZA nie dziś” chyba raczej – Jak będzie Za dziś.
Potem te wiśniowe syreny ni stąd ni zowąd. Przyznam im dalej brnę tym bardziej się gubię. Niemniej jednak następny twój wiersz z chęciom przeczytam. Pozdrawiam.