Wiedźmy

[Barbara Orzeszek]

W krajach Europy w czasach prastarych,
Długowłose kobiety robiły wywary.
Czarnego kota sierści garstka
Tak gdzieś wielkości naparstka,
Skóry żaby ze trzy gramy,
Język żmii,
Gar pomyi,
Liśc pokrzywy,
Żar prawdziwy.
Na ich twarzach spęczniałe brodawki
Jak w lesie gdzieniegdzie rosnące purchawki.
W kącie izby stara miotła stoi,
Brak uzębienia trochę niepokoi.
W gałganki jak na bacznośc powbijane igły,
Że im te praktyki od razu nie zbrzydły?
Jąkanie i życie w odosobnieniu
skraca ich żywot w oka mgnieniu.
Ludzie przesądni jak i zawistni
Prędko prowadzą je do zakrystii.
Wnet inkwizycja proces przeprowadzi
i żadna siła temu nie zaradzi.