incipit

[Kael]

Ty, dla której me serce bije,
Ty, dla której żyję,
Ty, któraś powiedziała tamto "nie"
Chyba umrę...

Umieram, ginę... Nie!
Ciemny tunel przed sobą widzę.
Długi, ciemny, głęboki
Jak moje serce, jak dusza
Ze światełkiem na końcu...
Z nadzieją...

Lecz i ona w nim ginie.
Nic nie zostaje,
Nic, tylko pustka i żal.
Tylko. I nic więcej.
Pustka. Smutek. Cienie.

Nic mi po Tobie nie zostaje
Tylko moje uczucie.
Nic. Jedyne co czuję to
Miłość. Ale czy na pewno?
Już nie wiem nic.
I tylko jej imię w mych uszach dźwięczy,
Tylko to słyszę.
Tylko to jedno słowo.

Ciągle, nieprzerwanie dźwięczy
Głęboko we mnie, a z tym
Duszy cierpienie.
To tylko żal iż mocno tak
Potraktowała mnie i moje uczucie.
I nic nie mogę zrobić już.
Nic, tylko zebrać się i trwać
By na świecie nikomu nie dać
Tegoż samego co dałem jej.

Nikomu już tak nie zaufać,
Nie poddać się i dalej grać
W szaloną tego Życia grę.

komentarz od autora (czyli mnie): jest to mój pierwszy wiersz, więc komentujcie
i krytykujcie ile chcecie.

[Bartłomiej Frączkiewicz]

"...Pierwszy lepszy trup jest lepszy od żywego-byle martwy..."
Jak mawiał Rafał Wojaczek...Nie ma co krytykować...Uczuc przelanych na papier sie nie krytykuje,gdyż są prawdziwe...