Powierzam się

[Gość]

nie chcę istnieć bez myśli
że wszystko po coś nic
przypadkiem oddaję się z wiarą
w pełni .

przestaje być dobrze
jak trzeba walczyć
gdy boli i światło gaśnie

świat kawałkami
zwątpienia rozsypuje się
tracę sens gdy

szlakiem górskim do
celu prowadzisz a
obok tyle
autostrad biegnie.
z sinusoidy wiary
skaczę na główkę
w nagość

zgubiony portfel wraca
w całości czerwone światło chroni
przed wypadkiem dostrzegam
odciskasz obecność uśmiechem obcego
szelestem liści krzyczysz zawróć
łapię oddech

mnie układasz piórem dłoni
gdziekolwiek nie ucieknę
wyłowisz z mroku
z powrotem

a ja znów myślę że mogę
Ciebie sekretnym uśmiechem
całować prosząc o przebaczenie

w sekundę znów wierzę
że ciepłem oddechu ogrzewasz
mój kark a przyszłość
pozbawiona sensu tylko w
moich rękach.

[atlantyda]

ładne momenty ale końcówka słabsza i przegadane.
Pozdrawiam

[Gość]

Dziękuję za opinię, a zwłaszcza za "ładne momenty" :)
Choć cenię też krytykę.
Pozdrawiam.