Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

niebo jak zepsuty bankomat nie wypłaci dziś ani jednej gwiazdy
choćbyś wystukał na chodniku wszystkie kombinacje pinkodów. gdzie
prowadzi trzecia szyna? dokąd będzie przemakać asfalt? ile
centymetrów pod zwichrowaną szachownicą betonowych kwadratów;
centymetrów, metrów, przeczuć, ile wojen tam trwa, szepczących
z przyzwyczajenia swoje ciemne rozkazy? jestem zmęczony. ślepe ulice
bezczelnie wpatrzone, uwodzą wzrok bez mrugnięcia okien. tej nocy
bez walki oddałem kilka godzin, lecz nie wiem komu. drżenie
pod stopami zdaje się drżeć obojętnie, przechodzić obok, przechodzić
bezwiednie i bezszelestnie, jak ktoś przechodzący w coś, jak coś
przechodzące w nic.

Opublikowano

mógłby Pan pomyśleć, że znów coś cha...skiego napiszę, albo w czapę - choc wiersz jest bardzo rozciągnięty "jak elementarz" o Ali i Eli i Asie .... - jednak przeczytałem - środek proszę Pana trochę przegadany - ale poczatek i koniec - to poezja - nie wiem dlaczego nikt niczego nie napisał, może tylko dlatego, że:

1. słowo bankomat - współczesny makaronizm - uzywany bez wiednie
2. szachownica betonowych kwadratów - współczesny ustrój życia
3. przechodzić obok bez... - wpółczesny obraz

bezemocjonalnypozwoliłem sobie uogólnić przesłanie ogółu - ale i tak wiersz do mnie dotarł

pozdrówko W_A_R


Opublikowano

Jakby to powiedzieć? Kilka poprzednich, które czytałem, było z większą wyobraźnią. I słownym impetem. Tu - nie wiem dlaczego - nagle wpadło mi do głowy, że czuję rap! Bez tych bitów-rymów, ale jednak. "zwichrowaną szachownicą betonowych kwadratów;
centymetrów, metrów, przeczuć, ile wojen tam trwa" - czy nie słychać w tym tego? No i niech Pan nie przesadza z długością strofy, bo powstają niezamierzone nowe początki wersów; może lepiej zapisać to "jak leci" prozą (poetycką oczywiście)? :) Pozdrawiam.

Opublikowano

Postanowiłam zbadać pańskie PIĘKNO.

Nie znajduję Memesis, bo metafory całkiem ciekawe, choć oparte o frazeologizmy. Skleja podmiot swoją wizję z elementów zwykłych (!) i nieźle mu to wychodzi, staje się poetą , mimo iż zmęczony.

Zapis mi nie przeszkadza, powiem wiecej, to przez formę mogłam dłużej pomysleć i nie przełknęłam "Straty" mimowolnie.

A.

Opublikowano

motto: "ktoś przechodzący w coś, coś przechodzące w nic"

Nie przesadzam, może czasem za dużo podlewam (dolewam oliwy do ognia).
Wiersz mimo krytyki samego autora wydaje mi się nadal zastanawiający.

A.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...