Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
przedwczoraj
szczęśliwy jak psina
nagrodzona kością za udany aport
a monotonia kłuje w boku

wczoraj
radosny jak dzieciak
gdy dostanie nową zabawkę
a szaleństwo nie daje zasnąć

dziś
roztrzęsiony jak pijak
w pierwszym dniu po zaszyciu
a cholera bierze bo chcę jeszcze

jutro
szczęśliwy jak psina
nagrodzona kością za udany aport
a monotonia znów kłuje w boku

pojutrze
tylko wspomnienia i nadzieja
że szansa jest jeszcze na replay
a monotonia ciągle kłuje w boku
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


... i już niedługo pachnące łąki i siano ... i będziemy przeganiać monotonię paskudę, i wdeptywać smutki w ciepłe błoto ;)))
byle do wiosny, byle do lata!!!
serdeczności Piotrze
Opublikowano

Beenie masz rację niech no tylko na troszkę dłużej słońce zagości to i ta paskuda sama gdzieś zginie. ;)

Messalinie to tylko taka próba czegoś innego, w zasadzie sam nie wiem co mną powodowało aby takie coś napisać. Ale jak już kiedyś komuś odpowiedziałem. Z pomysłem jest jak z muchą w jadącym samochodzie. Jak wpadnie do srodka to ciężko ją wygnać.
PS. Co zrobić aby stronka z twojej sygnaturki działała?

Pozdrawiam was równie serdecznie

Opublikowano

Marlett, jak się długo, długo idzie, tak noga za nogą to nawet potknięcie jest przyjemne bo wytrąca z monotonii ;)))))
Tylko w tym wypadku trzeba uważać aby nie wpaść w rutynę przy potykaniu bo się można wywrócić ;)))))

Ewa Kos, czy wiary i pewności? Być może ale na pewno nadziei :))

Serdeczne dzięki miłym Paniom za wizytę.
Równie ciepło i już wiosennie pozdrawiam

Opublikowano

Był kiedyś taki stary przebój, bodajże "Stresu":
"a ja tylko o tym marze i śnie
żeby ten dzień był innym dniem"
i tak mi się przypomniało.
Ale zeby nie zasypywac się skojarzeniami muzycznymi, powiem tak - brakuje dwóch dni do całości obrazu, chyba, że gdzieś tam tkwi przekonanie o zmianie.
I wreszcie - "szczęście i monotonia" nie idą w parze - coś tutaj w tych przeciwieństwach nie zawsze styka.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Adamie, to w tym roku była zima????
Kurcze chyba byłem wtedy w sklepie i nie zauważyłem. :)))))))

Stanisławo właśnie o te powtórzenia po, hmm potknięciu mi chodziło ;)

Michale - szczęśliwy powinien być tu italikiem napisany ale jak już dni są pochyłe to nie chciałem przekombinować. To monotonia jest tu szczęściem. :))
A pozostałych dni peel nie pamięta ze szczęścia leżał zalany w trupa. ;))))))))

Was również wiosennie pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pierwszy kłujący
drugi szalony
trzeci roztrzęsiony
czwarty kłujący
piąty nadzieja
szósty nie pamiętam bo zalany
siódmy nie pamiętam bo zalany
Tak więc tylko dwa kłują :))))))
Szkoda że z doskoku.
Pozdrawiam równie ciepło i wiosennie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc - niepotrzebnie.   śmierć nie jest niema- za nią kryje się nazwisko, imię- ktoś- osoba- ktoś komuś najdroższy, najbliższy, ktoś kto ma tyle do powiedzenia. śmierć dosięgnie wszystkich- ale gdy nadejdzie czas, ludzie nie powinni ginąć od rakiet, dronów i nowoczesnych wynalazków powinni żyć
    • @Annna2 A To widzisz, zdaje się nie połapałem się, miewam tak...
    • Czym jest człowiek?... Skorupą z gliny ulepioną… Z prochu, z pyłu sypkiego – weń duszą włożoną. Ona w tej miałkiej masie nie więdnie lecz żyje, Czy to nie cud?... W tym dzieło stworzenia się kryje; Owiane tajemnicą – nierozwiązywalną. Być może Boską?... Piękną?... Na pewno astralną.   To co kruche – na nowo – wciąż trzeba budować, Tak też i ciało strawę musi ci przyjmować, A dusza za życia tę chorobę przejęła, Żeby ją wciąż karmić to człowiecza potrzeba.   Ale czym?... Czym też ona, ta dusza się żywi? Wiarą, że jest coś, co na dłużej uszczęśliwi. Przecież nie nagła rozkosz – ot namiętność byle, Uniesienie chwilowe, które zaraz zginie, Lecz pewność, która mówi: „Zobacz sens istnieje. Nie wszystko płonne, proszę, miej jeszcze nadzieję.”   Jednak dla duszy każdy owoc dziś parszywy, Już na drzewie dojrzewa cały robaczywy. Skoro wiesz, że wszystkie te, które dotkniesz – marne; Sięgnąć po któryś trudu żadnego nie warte.   Więc kroczysz bez nadziei i o suchym chlebie, Pustynią nieskończoną, po jałowej glebie Szukając źródła, w którym woda życia płynie. Ponoć tam jeszcze drzewo poznania się wije.   Ale nie ma oazy – jest fatamorgana, Źródło wyparowało i też uschła trawa, Zostały tylko węże w błocie pełzające; Tak jak ty głodne, na żer – Cię – wyczekujące.   Mimo tego, idźże, bo źródło wypłukało Coś takiego, co duszy mocy by dodało I nie zważaj wcale na jadowite żmije; Walcz o to, co u kresu podróży się kryje. Nie popadaj przypadkiem w przeraźliwy lament, Z odwagą wyjmij w błocie zatopiony diament.
    • @Amber Zrobię, tak to dobry pomysł, taneczną i skoczną piosenkę o dynamicznym przemilczeniu :)) Tak, pójdę w to :)
    • Zerwany krzyk - ostatni półton I rozbity na fotony W błysku końca przechodzę w stan plamy   A miało być widowiskowo   Białe pióropusze rakiet Odprowadziły je do stratosfery Gdzie wykluły się Uranową poświatą   Czarny deszcz i wieczna zima Wypełniły kolejne stulecia Bez kronikarzy  Bez komentarzy  Ale śmierć zawsze jest niema   Tylko te syreny  nie potrzebnie Wcześniej  Napędziły strach  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...