„marzenia nocne”

[Madlen ka]

nie czytaj z moich oczu jak z księgi

śnimy o sobie nie mogąc się dotknąć
obierasz mnie jak jabłko
soczyście wsysając się w skórę pachnącą orzechami
fałdy rzęs wchodzą między bezwzględnie oblizane wargi
lądujesz bezgranicznie przylepiony myślami
w zakola i asteroidy
dłonie przytrzymują rozwydrzone z rozgrzania ciało
bujam swoimi biodrami z poczuciem skończenia
otwieram źrenicę tętniące z niedowierzania promile
realności pozwalają zrozumieć powagę sytuacji

południowe światło spotkało nasze twarze
nie uśmiechamy się
nawet nie śnimy
oddalając się od siebie
na kilometry przebytych razem dni