na śmietniku życia

[seweryna żuryńska]

na śmietniku życia
zetlała wiara
strzępy nadziei
i wiatr co targa
jakby do lotu zmuszając

osobno
szklane spojrzenia
usta już sine od serca bólu
ręce połamane w bezsilności
ciała usychające
bez pieszczoty ciepłej

ktoś miłość wyrzucił
bo nie taka
w ramce na ścianie
do koloru miraży nie przystawała
ona najdłużej będzie umierać
nieuleczalna i niezniszczalna
ot bezpański pies

[Rafał_Leniar]

:-/ Tytuł banalny, treść banalna, wykonanie banalne, metafory przeżarte rdzą.

[seweryna żuryńska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

...ot, jak na śmietniku

dziękuję
seweryna

[Stefan_Rewiński]

Gorzko, realistycznie. Tak bywa. Pozdrawiam Pani Seweryno, Stefan.

[zak stanisława]

gorzki, realny jak śmietnik z nadpsutą miłością...
pozdrawiam Seweryno, życzę radości z przedwiośniem!ES