Rozanielony trup!

[Dyapanazy Z.]

Z głębiny nocy niepojętej
Sen modrooki na mnie kiwa,
W postaci dziwnej, wniebowziętej
Ku światom swoim mnie przyzywa.


Wśród nocy dziwnej, niepojętej
Ocknę się nagle w innym świecie,
Gdzie sama dziwność w anielskiej szacie
Niepodobieństwa straszne plecie.


W metafizyczną głębię lecę,
Zaświatów jedność trzymam w ręku...
Wtem zezem ku mnie życie spojrzy,
Budzę się w strasznym, podłym lęku.


Przeszłość, ofiara mej zbrodni,
Miga się w czarnej pochodni;
Trup się uśmiecha przez zęby,
Daremnie pręży swe kłęby.

[Daria Rajewska - Cleo]

no tośmy się doczepili tych trupów i aniołów....haha...ale jestem tym razem pod wrażeniem i rzeczywiście podoba mi się Twój wiersz!