Rozmowy

[Łukasz W]

A ty wiedziałaś, że ślady prowadzą w noc,
gdzie twarze strugane bożą zmarszczką śpią,
i nie wiedziałaś nic. A ja widziałem łkający
deszcz i garstkę dzieci burzowych dni,
wbitych w tęsknotę paznokci, wysuszonych tak,
że nie widziałem nic.

A oni milczeli po drodze do siebie,
jak bieguny co w ciszy wirują z nadzieją
na rychłe spotkanie i nie mówili nic.
A my uciekaliśmy sobie, w zbijaka przebłysków
udając trafienia, co wskrzeszane na nowo,
i nie uskoczyliśmy nic.

[pathe]

e średnio wtórny jakiś.
lepsze miewałeś

[zak stanisława]

czuję ten wiersz, a więc plusuję, choć te paznokcie- są be,
pozdrawiam

[Łukasz W]

dziekuje za oba komentarze.

pozdrawiam.