Dziadek

[żeglarz fenicki]

czasem pamięta o swojej wsi
słyszanej pod grą słonecznika
z rozkruszającym przestrzeń skubaniem jastrzębi
nad złotą taflą w kołysce topoli
brązowo zielonych jak oczy koni

czasem idzie brzegiem jeziora, coraz większy, wiatr
podnosi wielki brzuch lasu, szeregi pagórków, żyły rzek,
przecinany piskiem sokołów, z oddali
dostrzega światło, rolniczą mieścine, rozmowe
za oknem rodzine, kolację, smiech kogoś
ten zapach

i tylko przez chwilę porusza firanką
gdy zrywa sie deszcz
zagląda zazdrośnie
dotyka bezgłośnie
i znika

[Daria Rajewska - Cleo]

Powiem tak; wiersz ciekawy ale byłby naprawdę super gdybyś albo wogóle zrezygnował z interpunkcji albo sumiennie się jej trzymał bo przez manewry przecinkami wiersz troszkę traci sens....ale jest ok!