Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Uwstecznienie


Rekomendowane odpowiedzi

Odnaleźć najstarsze, letnie wspomnienie,
iść wstecz aż teraźniejszość zniknie,
słyszeć jedynie drżący dźwięk cykad
i bzyczenie much tuż przy twarzy.

Najszczęśliwsza byłam wśród łąkowego zgiełku,
pod krzakiem dzikich malin, kiedy dorastałam
do pępka między słońcem, a żywotem mrówek.

Czas był wtedy leniwy jak wykastrowany kot
i miłosiernie się przeciągał. W zapachu trawy
widziałam sny, a w oddechu ziemi słyszałam
bajki o mojej przyszłości.


Prawdziwa sztuka, to sztuka pamięci.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



oczywiście,
i będą jeszcze setki tysięcy i co z tego ...?
wiersz bardzo ładnie ubrany z tym, że jak prawie zawsze malutkie ale z mojej strony;

dwie pierwsze zwrotki wprowadzają nas w sielski obraz
natomiast w trzeciej pojawia się "wykastrowany kot" :(
który gdyby nie był wykastrowany też by pasował :)
i ten kastrat psuje mi obraz, choć zdaję sobie sprawę, że wprowadziłaś go tam
być może celowo.
Ja leniwy czas porównałbym - idąc tą kolorystyką - np.do lejącego się miodu
...i miłosiernie się ciągnął -

No i ostatni wers, wiem o co Ci idzie, bo i ja wspomnienia cenię sobie super wysoko.
Dlatego może by tak:
z pierwszego wersu usunąć "wspomnienia"
a wstawić np. beztroskość - lub beztroskę zatem:

Odnaleźć najstarszą, letnią beztroskę

a na końcu wstawić te "wspomnienia"

Prawdziwa sztuka, to sztuka ożywiania wspomnień.

Bardzo ładny wiersz retrospekcyjny
Pozdrawiam Autorkę
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...