Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Powrót Czarnego Anioła


Rekomendowane odpowiedzi

Poeci serc waszych odchodzą w niepamięć,
gaszeni własnego obłędu kroplami;
wyciśnięty z ich młodych ciał, jak sok z cytryny –
kwaśny uśmiech wzbudzi na ustach fałszu.
To koniec zła – inni są dobrzy,
milczeć będą w niepodobieństwie życia i śmierci.

Poeci serc waszych odchodzą w niepamięć,
na hymny pochwalne nie zasłużyli;
wyprowadźcie ich łaskawie z kościoła
do świątyni świata, gdzie i melodia
bywa modlitwą – zanurzeni w niej
dotkną bluźnierczego bóstwa.

Poeci serc waszych odchodzą w niepamięć,
nie będzie epoki, która przyjmie spóźnionych,
nie będzie żadnej, którą stworzyliby oni sami;
ale przyjdzie czas, że i aniołów skrzydła
szatani krwią ciszy zbrukają.
Zastępy Czarnego Anioła przetrwają.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ależ pesmistyczny wierszyk... i tak się zastanawiam czy on jest do nas kierowany? czy masz na myśli poetów naszych serc? Jeśli chodzi o poetów mojego serduszka na przykład, to mają się oni świetnie i ani myślę o nich zapominać smile.gif
Ostatnie 3 wersy jakoś mi się źle łączą z całą wymową wiersza, fakt że nadają mu większy wymiar ale mało się do niego odnoszą.
Ogólnie wierszyk całkiem ciekawy i zmusza do zastanowienia się smile.gif
Pozdrawiam serdecznie i ślę troszkę słońca znad morza, niech przepędzi te zastępy Czarnego Anioła...

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...