prostymi słowami

[ten który wie]

potrzebuję czasu. bo
trochę to potrwa zanim wyjaśnię najprostszym milczeniem
co znaczy dla mnie trzyosobowy tłum. będzie też czerwień
która zawsze wpycha nos w nie swoje policzki

nie czuję tyle siły by wydobyć z siebie płacz i okrzyk
jednocześnie. tym bardziej gdy zamykam oczy czuję ich pogoń
za kimś kogo oblepiają raz na tydzień. czasem częściej
niż da się to przewidzieć jestem zdany na twoją łaskę

próbuję rzucić magiczne zaklęcie lecz miną lata. uwierz
że jestem narcyzem którego odbicie jest odrażające. puste
prawie jak to drzewo z dzieciństwa będące moją skorupą
złamane w pół i spalone. nie chcę tam wracać

coraz rzadziej odwracam wzrok na to co nazywasz życiem
mimo iż ciągle odczuwam niepokój. nie jestem sobą sprzed lat
i samoczynnie budzi się we mnie wariat i zboczeniec
będący lepszym kochankiem ode mnie

obiecaj że nie będziesz kolejną matką która ma czelność
kochać bezwarunkowo

[Messalin_Nagietka]

zlepek słó - o czym ten wiersz w końcu?
szereg ciekawych przemyśleń, ale?
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Oxyvia]

Tak, ja też nie wyławiam spójności. Ale kilka oddzielnych fragmentów nadaje się do rozwinięcia w osobne wiersze.

[Dorma]

Miejscami ładna metaforyka, ale nic poza tym. Forma jakbym czytała prozę. Przedewszystkim trzeba sie pozbyć tych pełnych opisowych zdań, a może cos by z tego było.