Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pan Kracy. Pan Kracy poetą


GASPAR_VAN_DER_SAR

Rekomendowane odpowiedzi

*
Wiersze są potrzebne przede wszystkim tym, którzy je piszą.
A jeśli ktoś je czyta, to wtedy jest się cudownie zaskoczonym i tyle.

Krzysztof Siwczyk

Pan Kracy nie napisał wiersza, robiąc bezbożne życzenia w balona
i pozwalając sfermentować. Ujawnił prawdę o niekompatybilności
odcisków jego palców z fakturą papieru. Obijając się
wzrokiem po czterech kątach szuflady, próbował odnaleźć
dożylny lek na dumę.

Poeta dnia dzisiejszego powinien być dzieckiem, ale
dzieckiem chytrym, trzeźwym i ostrożnym.
Odnajduje za szafą
stare regulaminy, dowodząc, że lex retro non agit.
Wzór słabo nakreślonej drogi nie daje się już przekształcić
ani wyciągnąć z pola figury pod wykresem EEG.

Coraz trudniej mijać się z prawdą - rzadko
chodzi ulicami i nie zatrzymuje się na światłach, by zaczekać.
Nie ma sensu wciąż szkicować siebie - piórkiem bez węgla.

----------------------------------------------------------------------------------
[quote]
*cytat na początku drugiej strofy: Witold Gombrowicz, "Dzienniki"

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czy to Pan miał kiedyś cykl o Panu Cogito?

wiersz płynie, nieźle płynie, no i powiem szczerze, że jestem po lekturze Litsu otwartego
i ten wiersz zaspokaja moje gusta estetyczne i poetyckie, no i ten wiersz ładnie się kłania
Siwczykowi, ale czy wyjdzie ponad to? ;)
jedna uwaga,
osobiście zrezygnowałbym z przypisów pod wierszem, bo bardzo psują odbiór, no i nawet
z gwiazdek. po prostu wkleił komentarz z wyjaśnieniem. pozdry!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gasparze, zadziwiasz!

"Pan Kracy nie napisał wiersza, robiąc bezbożne życzenia w balona
i pozwalając sfermentować. Ujawnił prawdę o niekompatybilności
odcisków jego palców z fakturą papieru. Obijając się
wzrokiem po czterech kątach szuflady, próbował odnaleźć
dożylny lek na dumę."

rady premiera - dobre,
pozdrawiam ES

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Świetny klimat, a wyżej wspomniane uczucie 'płynności', sprawia że czytanie jest bardzo przyjemne. Faktycznie lepiej te przypisy jakoś oddzielić od tekstu, bo rozpraszają, a szkoda.

"Ujawnił prawdę o niekompatybilności
odcisków jego palców z fakturą papieru. Obijając się
wzrokiem po czterech kątach szuflady, próbował odnaleźć
dożylny lek na dumę."
W kontekście całości, ta część robi duże wrażenie.
Zachwytu ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ten cykl to chyba Herbert... hmm... w każdym razie nie ja :D.
Ja jestem w trakcie lektury "Listu otwartego", ten tekst miał być w zasadzie pewnym drobnym ukłonem w stronę Siwczyka, właściwie niemal każdy wiersz z serii o Panu Kracym ma motto i to są takie drobne ukłony w stronę autorów (w jednym przypadku wobec Biblii).
Posłuchałem się rady, zrezygnowałem z gwiazdek itp. ale jako że na komentarz z wyjaśnieniem już za późno to wyodrębniłem "cytatem".

Dzięki za opinię i poradę. Pozdrawiam, Gaspar.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



no tak, tak. ale ktoś tu miał taki cykl, nie ważne już. to nie ty:P
pozdry
No nie ja, faktycznie. Pamiętam, że Sceptic miał cykl o Panu X, Olesia pisała coś o Panu solipsyzmie... ale więcej grzechów nie pamiętam ;P

;) Sceptic! sorry!
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • (to raczej demo bo nie mam metronomu, rytm słabo)   Dałem słowo nie publikować textów, ale sobie, czyli nie liczy się wobec doniosłości idei, które chcą żyć, a ich życiem jest rozprzestrzeń poprzez ludzi. O żywych słowach, zdaniach i całych czytach będzie jeßcze mowa.     "Puk puk, puk puk, zbudź się, tu wierßcz: Nie dzięcioł, nie, ani nie świerßcz; A owszem tak, ja w uchu gram, Przysiadam tu przysiadam tam... I tylko cisi słyszą pieśń Swej muszli; ja przybywam ześń! Nie wiersz, lecz wierßcz, I pierwszy to Dla ciebie: ty zrozumiesz go, Nikt inny. Myśl' zgiełk pędza prze Nas wierßcze, w uszach ducha grze Nie służy nikt, zasłużysz ty: My przyniesiemy wßystko – ci Myślisz, że skąd miód w uszach masz? Że znikąd? To ślad wierßczy – nasz. Ubrałem siebie w zwykły wiersz; Na brzmiłki zapiął em, czy wiesz? Tak zwą się zgodne guzy brzmień, By bawić dzieci budzić dzień. Przebranym ja przebranym ty... Duszy użyczyć pragniesz czy? Sam wierßczem latać tam i siam? Przysiadać tu przysiadać tam? Do ucha wpełzać, czarnie grać? Czarmienie nosić wolnym, ać? Bo ty jednego w sercu masz: Bo ty oś jesteś jeden z nasz..."     Dopowiedź: wierßcz tym różni się od świerßcza czym wiadomość od świadomości, czyli wiadomość można przekazać, świadomości nie; świerßcz zatem w innym utworze jest już tym samym co poeta, grajek. Wiersz to warstwa, wers. Wierßcz znaczyłby "ten ułożony warstwami", ale temat głębszy, bo wars(twa) to wór jak w otwór, zawór plus "s", z "t" mamy "wrota" "powrót" "wiercić" itp. Wiersza to również sieć na ryby w kształcie leja.    "OŚ" w texcie umießczono zamiast "już" ze względów iloczasowych (ż wymawiało by się długo), ale narzuciło się nieodparcie: potem napiszę o tym, dla siebie by zrozumieć, bo to i tak jest dla przyszłych pokoleń :D  
    • @Amber walka jest wszędzie i zawsze, przykro mi, ale tak już jest. Ale walczyć można z klasą i widowiskowo albo walić bez opamiętania gdzieś poniżej pasa ://
    • @Leszczym Jeżeli walka to fechtunek, jest widowiskowy:)) Pozdrawiam.
    • Bywa i to często, ale jak mawiał niezapomniany Kazimierz Górski, dopóki piłka w grze. Pozdrawiam.
    • W świecie groteski, to tuż za progiem, Budują piękną donikąd drogę.  O pustce mówią, że jest pełna rzeczy, Lekarstwo truje, trucizna leczy. Mądrość głoduje, prawda cicho krwawi, Głupota zabawą miliony bawi. Szkoły są piętnem zbędnej tortury,  z kwiatów i słodyczy - kajdany i mury. W tym tyglu z lodu miłość nędzą płonie, By ślepców zachwycić światłem swej agonii. Jedynie ona, trwając choć przez chwilę,  Ma sensu tyle, że aż się wahałem,  Po której stronie progu ja sam stałem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...