Tag. Poemat - częśc pierwsza

[M._Krzywak]

I
słońce to miliony myśli promieni
księżyc zapada w morfeiczny sen
mag często zgaduje życie z twarzy
i wywołuje wizje skrytych marzeń

bo czasem cisza usypia starego Satyra
w szklanicy zmętniało krwiste wino
ciepłe już jak serca skrzatów
które w figlach skręcają jego brodę
gdy w przebudzeniu złapie którego za włosy
brew zmarszczy lecz za moment uśmiech kwitnie
dopije resztkę w której błyszczą jeszcze gwiazdy
pogładzi po głowie, wstanie i odejdzie

pierwszy koniec

gładzi swój wąs stary szlachciura
majaczy w dali postać chochoła
ksiądz woła dzieci na religię
Jankiel przygrywa w austerii
a stary Tag liczy grosiki
liczy na jutro gdyż jutro się liczy
rzadko tu mówią o śmierci
jakby zupełnie nie istniała
pierś pręży młody junak
ona głos ścisza szepcze że chce i jeszcze
za moment głos potężny jak chwała
jak Safony biała skała
najpierw płakała – potem już chciała

Satyr wchodzi do środka, siada przy ławie
- „wina podajcie choć szklankę”
Tag już niemłody, lecz żwawy jeszcze
Podaję i stawia butelkę na ławie i ser złoty
Jankiel podchodzi drżą palce i struny i pyta
- „któż to na brodzie twej wypisał
runy nadchodzącego końca życia” ?


II
przez drzwi dzieciarnia wbiegła
głos księdza jak zwiastun burzy został za nimi
i skakać do brody i wyrywać włosy
psocić wataha zaczęła
Satyr śmiejąc się bierze
Maluchy wpadające mu w dłonie
- „a jak się nazywasz ty
a jakie jest imię twoje”

bo wędrował cień nocą
wędrował od okna do okna
bo zaglądał ktoś w okno
bo zaglądał do środka

Satyr pyta i pyta jak na tym świecie się żyje
Stary Tag wciąż dolewa
wina co na południu
koloru szkarłatu nabiera
a dzieci wskazują na zamek
- „tam mieszka” – piszczą – „tam mieszka
ten co porywa nas nocą
smok straszny i straszna wiedźma”
Satyr przez główki ich patrzy
w dal odległą spoziera
czerwone płachty sztandarów
jak rany na niebie wydarte
przygarnia dzieci do siebie
- „nie bójcie się, bo nie trzeba
za długo żyć też niedobrze
w to lato nie będzie śmierci”
lecz z niepokojem się wstrząsa

cień został w jaskini lęku
i czeka na to co się stanie
tak jak Syzyf toczy kamień
Herkules zrywa koszulę
Troja upada i płonie
tak i na ciebie przyjdzie ta pora
skąd wziąłeś się tutaj i po co
wszak być już ciebie nie może
lecz wędrowiec jest czasem
i niemym świadkiem wszystkiego
to myśl wieczna i stała
to dokument człowieczy
kto z legendy wyrasta
kto swój czas przeżył na świadka
kto po winie myśl skrzącą rozdaje

Satyr podparł się łokciem
- „weź szynkarzu i nalej”
śmiej się teraz diabliku
system nabiera rumieńców
wśród segregacji i w imię równości
czerwono-brunatny moloch

Satyr przechyla kielich
do dzieci się już nie śmieje
mówi:
- „stary szynkarzu, znasz ty Odysa dzieje?
Już tyle lat nam uciekło
syn aż musiał go szukać
a żona tkała by wytrwać…

coś rusza się na strychu
przez szpary w dół spogląda
zanuć bezpieczną piosenkę
noc już końca wygląda
zapiał kur po raz pierwszy
a Satyr baje i baje
o tym kim był Odyseusz
i jakie przemierzył kraje
coś sobie jednak przypomniał
coś z kieszeni wyciąga
zabawkę dla małej Sary
co w kącie na niego spogląda
ze strachu, lecz dość już
noc już latarnie ciemności gasi.

[Piotr_Jasiński]

Część pierwsza? A więc będą dalsze.
Po pierwszym czytaniu sprawia dobre wrażenie.
Wpada w oko:
"gładzi swój wąs stary szlachciura
majaczy w dali postać chochoła"
jak i cała ta strofa.
Więcej gdy przeczytam to kilka razy,
wchłonę tekst.
Pozdrawiam

[M._Krzywak]

Obawiam się, że będzie i to jeszcze sporo.
Ale wątpie, czy z całością wychodzic naraz - zbyt dużo tekstu.
A tak mam zajęcie na najbliższe 2 miesiące :)

[Spiro]

witaj Michale,

zaczęło normalnie działać i można twój poemat zacząć czytać. fajnie wychodzi i ciekawie będzie poczytać w odcinkach. trochę jak słuchowisko radiowe tylko głos własny.

w ostatniej strofie (teraz ostatniej) jest drobna nieścisłość. jeśli ktoś/coś znajduje się na strychu to przez dach może raczej wyglądać - na zewnątrz, a zaglądać - do pomieszczenia poniżej przez strop. zauważyłem wyłącznie, żeby się do czegoś przyczepić ;)

czekam na dalszy ciąg. powodzenia
/s

[M._Krzywak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Spiro - to jest uwaga wręcz ratująca życie poematu - chociaż mam pewne obiekcje teraz z dwóch powodów:
- tekstu jest bardzo dużo, a już mam problemy z odświezaniem kolejnego fragmentu
-tekst w odcinkach może byc morderstwem - bo trzeba czytac od poczatku i wątpie, zeby przy 5 części komuś się chciało wracac do poczatku
Dlatego mam myśl, że jak uporam się z całością po prostu wlepie całośc - i wtedy sprawa jest prosta - kto będzie chciał przeczytac całośc - przeczyta, kto nie - nie. Szkoda wpadac w taki tekst - rzekę. To może byc samobójstwo :)

[Spiro]

ja skoro już zacząłem to skończe. ale dawaj w całości. może przyjdzie zima, kogoś śnieg odetnie od świat i uratujesz życie albo zdrowie psychiczne. albo zrobimy badania socjologiczne "wpływ aury na poczytność poezji wielkoformatowej"

z uśmiechem i przymrużeniem

[Piotr_Jasiński]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobra myśl. Czytanie w kawałkach nie służy zrozumieniu całości.
Tak więc cierpliwie czekam na komplet.
Pozdrawiam życząc wytrwałości (i hehe szybkiego pióra ;)

[Stefan_Rewiński]

No fajnie Michale, a może na końcu:poranek już latarnie gasi?, Pozdrawiam, Stefan.

[zak stanisława]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ładnie...
pozdr Es
życzę wytrwałości

[Marlett]

Byłam.Czytałam.
PozdrawiaM.

[M._Krzywak]

Stefan - to oksymoron by raczej był

Stasiu - własnie mi jej zabrakło - do wszytskiego :)

Marlett - a tylko ja wiem, jak się to kończy :)

Dziękuje i pozdrawiam.

[Marlett]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po naradzie z panem..Tag.
Spodziewam się ,że piśniesz słówko do ucha:)))

[M._Krzywak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po naradzie z panem..Tag.
Spodziewam się ,że piśniesz słówko do ucha:)))

Będzie wojna :)
A tak na serio jest to pewien asumpt do "Austerii" Stryjkowskiego - jeżeli akurat ktoś czytał, to wpadnie na trop - a jak nie, zostaje mu własna interpretacja

[Marlett]

Mogę stwierdzić ,że wszystko idzie dobrze:))
PozdrawiaM.