Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

tyle już było prawd
i o szczęściu, i o żalu
w słowach, co wiatrom podały ton
wiatry w trzcinach w chowanego grały
pachniało tatarakiem

świtem mgły prawdę o słońcu
podzieliły na strofy
ptaki skrzydła rozpostarły
do lotu
gałęzie rozkołysane

prawdy drżeniem spłoszone
spłonione wstydem
pierwsze otwarte dzwonki
pachnące łąką
zroszone źdźbła zbóż

prawdy popłynęły ,jak krople słone
morskiej wody
w jednej małej fali
jak strumień górski
wartki nurt

prawdy-moje drogowskazy
prostowały kręte drogi
smagały grudkami lodu
lub ziarnami piasku
serce z kamienia

ile ich było...
zgubiły się w labiryncie
logiki i marzeń
jak sople wiosną
roztopione lody waniliowe





[sub]Tekst był edytowany przez Iris_IK dnia 24-02-2004 23:39.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Iris_IK dnia 25-02-2004 17:10.[/sub]

Opublikowano

Tyle smutaśnych wersów dziś przeczytałam, że wyciągam swój stary, też niewesoły,jednak inaczej ubrany w słowa...

przyjemnego czytania

całuski

I.
[sub]Tekst był edytowany przez Iris_IK dnia 10-03-2004 23:26.[/sub]

Opublikowano

Czyta się lekko, ale skoro już pojawia się interpunkcja o proponuje wstawić spacje przy myślniku a odstęp sprzed przecinka przeniesć za niego ;) Świetnie wybrnęła Pani z tematu. Nie można zarzucić, że przedstawione spostrzezenia nie są niczym odkrywczym, bo rozwiązała to Pani już w pierwszym wersie. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Fajny wiersz. Pamiątki mają moc... przypominania, w pewnym sensie są "magiczne". Takie malutkie artefakty zabierające nas do minionych dni, osób, miejsc.
    • być zmuszonym by przestać być   tu i teraz uzupełnianie coraz większych braków cech rzadkich potrzebnych do tworzenia wyższych uczuć w strukturze czucia głębokiego   ktoś nie wie ktoś nie chce wiedzieć ktoś ma to głęboko wiadomo gdzie   ktoś inny zginął ktoś inny zaraz zginie ktoś już nie chce żyć ktoś jeszcze chce ale…     my spokojnie wyłączamy tv wyrzucając z siebie nadmiar zbędnego czasu   oni dogorywają między zgliszczami swojego świata przechowując pod wyschniętą skóra kilka najważniejszych wspomnień na koniec
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Po co mi zapalniczka? Po co mi zapalniczka z Paphos? Nie palę na co dzień - Słaby podarunek. Lecz płomyk czasmi się przydaje. Postawię ją na półce na widoku. Kiedy akurat potrzebuję iskry, nie mam jej przy sobie. Wtedy sobie o niej przypomniam. Wracam do domu i patrzę na nią. Wiem że gdy znowu będę jej potrzebował, nie będzie jej ze mną. Koło się zatacza. Zapominam o niej, lecz ciągle sobie mam ją w głowie. I osobę od której ją dostałem. Może to nie taki zły podarunek. Chyba o to chodzi w pamiątkach.
    • Czytając wielu z portalowych Poetów/Poetek zauważam, że próbuje się tutaj miłości dopisać właściwości z definicji jej sprzeczne. Przykre to... Miłość to nie poboczne i ciemne strony i aspekty, tudzież perspektywy związku, czy innych relacji międzyludzkich.   nie twierdzę, że ich nie ma, jest ich od cholery, ale...   Miłość to akceptacja, szacunek, troska, zaufanie itd. Piękno w czystej postaci.    Zabawa w tłumaczenie swoich rozczarowań, żądzy, czy egoizmu, chęci bycia ponad, a w jej imię to nic innego jak tworzenie karykatury, obrazy istoty miłości  - gdy się jej nie rozumie.   Wiersz jest fantastyczny, dobrze oddaje istotę Gry w miłość. Ale GRY. W dodatku widzę tu zabawę człowiekiem. Bardzo dobrze napisane.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Cóż, wierzę że każdy ostatecznie przyciąga to, czego pragnie. :)           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...