Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Będąc na ulicy życia wstąpił do sklepu czucie.
Dziwne to miejsce, tyle kolorów namiętności na jednej ladzie.
Nie zdążył wyjść, sprzedawca zjawił się po niecałej minucie,
Zaoferował na początek darmowy uśmiech w czekoladzie.

Nim się obejrzał wyszedł tuląc do piersi uczucie,
Najpiękniejsze we wszechświecie jak mówił subiekt.
Gdy płacił kartą myśli miał przeczucie,
Że to może być życiowy projekt.

Na alei zamyślenie skręcił w lewo na podwórko serca.
W swoim gniazdku już w drzwiach rozpakował doznanie,
Ale ono nie chciało znaleźć sobie w jego domu miejsca.
Mimo to postawił narazie przy tapczanie.

Chyba było popsute bo wieczorem nie dawało mu zasnąć,
Hałasowało coś ciągle, krzycząc o innych stronach,
Oskarżało go nawet jak mógł je w domu zamknąć
I po kryjomu trzymać w ramionach.

Wtenczas przypomniał sobie słowa ekspedienta:
"By wciąż rosło podlewaj zainteresowaniem,
dbaj by zawsze miało światło i przestrzeń jak ptaszęta
Jeśli się nie przyjmie to poratujemy innym wydaniem."

Nie chciał tego tak porzucić, z natury uparty,
Spojrzał na ulotke egzystencji zły niczym morderca
Tyle wydanych czasu banknotów myśli a piszą jedynie frazes utarty:
"Nieumiejętne korzystanie powoduje rozpacz i ból serca."

Opublikowano

Mam wrażenie, że ten tekst coś mi przypomina. No tak "konsumpcja ideałów"... ale przykro mi - wiersz Ateny był lepszy. Jakieś zbyt dosłowne to tutaj... chociaż podobał mi się darmowy uśmiech w czekoladzie
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kto ma oczko to niech mrugnie kto widoczny niech nią gniecie kto zaocznie miałby wśród niej wdzięk rozłożyć w bransoletkę   kto ma dziubek, niechaj wróbla precz wstręt daje auto'braniem kto dopuszcza, ciałem zrównać armat turę w ciągłość sprawną; któż nie zmusza się w atrament do warunków międzyrzecznych ciemnych ścianek nieraz danym wymalować wniosek sprzeczny    
    • @natalia Bardzo ciekawe opowiadanie, psychologiczne, obrazujące zachowanie młodego człowieka wobec swojej rówieśniczki, często niemiłe, rzadziej agresywne, pobudzające chęć odwetu dla takiego zachowania, zwłaszcza, gdy było się świadkiem podobnego zdarzenia lub nawet, gdy przydarzyło się nam coś podobnego osobiście. Nie mam zamiaru bronić takiego zachowania, ponieważ mają na to wpływ różne czynniki i okoliczności życiowe i zdarza się to w każdej ludzkiej społeczności. Zapewne jest w tym lekcja do przerobienia dla agresora, ale także dla osoby niemiłe nagabywanej. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Czytając to zdanie moja wyobraźnia przedstawiła mi duże sklepowe okna wystawowe, a tam ukazane obietnice radości po udanych zakupach. Ogólnie mówiąc, każde okno, od zewnątrz lub wewnątrz potrafi wzbudzić ciekawość. @Domysły Monika Zwykle moc wiersza jest w samym tytule, który potrafi zaprosić do lektury. Taka melodia to zapewne pozytywne myślenie, a wówczas świat nabiera kolorów tęczy. Pozdrawiam!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

            @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @natalia Bardzo ciekawe opowiadanie, psychologiczne, obrazujące zachowanie młodego człowieka wobec swojej rówieśniczki, często niemiłe, rzadziej agresywne, pobudzające chęć odwetu dla takiego zachowania, zwłaszcza, gdy było się świadkiem podobnego zdarzenia lub nawet, gdy przydarzyło się nam coś podobnego osobiście. Nie mam zamiaru bronić takiego zachowania, ponieważ mają na to wpływ różne czynniki i okoliczności życiowe i zdarza się to w każdej ludzkiej społeczności. Zapewne jest w tym lekcja do przerobienia dla agresora, ale także dla osoby niemile nagabywanej. 
    • Rozjaśnia się. Świat budzi się z koszmarnego snu. Barwy są pełne. Powietrze lekkie.   Wszystko dzisiaj niesie obietnicę. Każdy w swoim oknie maluje nową wizję: Śmiech i taniec.   Czy radość dzisiaj wzmacnia? Czy przez nią każdy czuje się zjednoczony? Czy smutek ciągnie w dół? Czy jest pokojem bez drzwi i nikt nie wejdzie?   Gdzie rozkwitnąć, by móc się pomnożyć w radości na zawsze?   Znaleźć spełnienie, Otworzyć się na siebie. Stworzyć taką melodię, przy której... Tańczysz.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...