Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Będąc na ulicy życia wstąpił do sklepu czucie.
Dziwne to miejsce, tyle kolorów namiętności na jednej ladzie.
Nie zdążył wyjść, sprzedawca zjawił się po niecałej minucie,
Zaoferował na początek darmowy uśmiech w czekoladzie.

Nim się obejrzał wyszedł tuląc do piersi uczucie,
Najpiękniejsze we wszechświecie jak mówił subiekt.
Gdy płacił kartą myśli miał przeczucie,
Że to może być życiowy projekt.

Na alei zamyślenie skręcił w lewo na podwórko serca.
W swoim gniazdku już w drzwiach rozpakował doznanie,
Ale ono nie chciało znaleźć sobie w jego domu miejsca.
Mimo to postawił narazie przy tapczanie.

Chyba było popsute bo wieczorem nie dawało mu zasnąć,
Hałasowało coś ciągle, krzycząc o innych stronach,
Oskarżało go nawet jak mógł je w domu zamknąć
I po kryjomu trzymać w ramionach.

Wtenczas przypomniał sobie słowa ekspedienta:
"By wciąż rosło podlewaj zainteresowaniem,
dbaj by zawsze miało światło i przestrzeń jak ptaszęta
Jeśli się nie przyjmie to poratujemy innym wydaniem."

Nie chciał tego tak porzucić, z natury uparty,
Spojrzał na ulotke egzystencji zły niczym morderca
Tyle wydanych czasu banknotów myśli a piszą jedynie frazes utarty:
"Nieumiejętne korzystanie powoduje rozpacz i ból serca."

Opublikowano

Mam wrażenie, że ten tekst coś mi przypomina. No tak "konsumpcja ideałów"... ale przykro mi - wiersz Ateny był lepszy. Jakieś zbyt dosłowne to tutaj... chociaż podobał mi się darmowy uśmiech w czekoladzie
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc Twoja refleksja w wierszu nad kondycją poezji jest głęboka i trafna - rzeczywiście żyjemy w czasach, gdy poezja może się wydawać marginalizowana. Szczególnie poruszające jest to napięcie, które uchwycił: między bogactwem poetyckiego języka ("słowa osnute w obrazy natchnione zapachami kolorów") a niewielką liczbą czytelników gotowych na taki język. A jednak poezja żyje, bo ktoś ją pisze i ktoś czyta.
    • @violetta ... myśli w nieskończoności szukają słońca smakują czekoladowe lody  ... Super, bez,,całe,,byłoby...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • @Waldemar_Talar_Talar Smutek się nie chowa stoi jak pomnik w środku serca bez epitafium  
    • @violettaCalineczka - to rozkoszna  bajeczka:   W kielichu kwiatu, mała jak paznokieć, Calineczka śpi w płatkach różanych. Budzą ją promyki słońca o poranku, W ogrodzie pełnym barw i zapachów.   Motyle niosą ją na skrzydłach tęczy, Przez łąki zielone, przez lasy mgliste. Żaba chce ją schwytać do swego stawu, Kret ciągnie w dół, do ciemnych tuneli.   Musisz uważać na żabę i kreta. :)))
    • @MigrenaAch! Jak pieknie napisałeś! Dziękuję Ci za te przepiękne słowa i za to, że podzieliłeś się tak głęboką refleksją. Ten aforyzm Wilde'a rzeczywiście trafia w sedno - różnica między życiem a istnieniem jest ogromna. Masz rację, że czasem dopiero trudne doświadczenia uczą nas prawdziwego doceniania każdej chwili. Te "apokaliptyczne sekundy", o których piszesz, nabierają wtedy zupełnie innego wymiaru - każdy oddech, każdy uśmiech staje się rzeczywiście skarbem. Wzruszyło mnie też wspomnienie o Niemenie - w jego tekstach zawsze była ta prawda o życiu, ta autentyczność, która dotykała najgłębszych strun. Bardzo dziękuję za te życzenia pięknego życia. To jedno z najwartościowszych życzeń, jakie można komuś przekazać. Wzajemnie Ci też tego życzę.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...