elfinka

[Alicja Nawaryńksa]

gdy imituję słońce puszczam kosmiczne szepty w dal
byś złapał mniej jak w zarodku pył
mnie tylko tylko mnie
wołam choć nie potrafię mówić
rzuć czar , bo nie mam nic i ta pół-skromna samotność
na skraju umysłu obłędu
odezwij się gdy z marszu odciskiem zostanę na skórze puszczam szybko złap je i utul utul utul utlul
za ręce dotknij i dotknij dotknij obiecaj niespełnionej obietnicy

sama sama w kawie i myślach chorych tęsknię do pół-związku królu i tęsknię
nie pozwalam ranie,by raną się stała, nie będziesz raną!
bo mam w sobie tylko strupki, strupki i blizny
tęsknię, nic wielkiego,ukazałeś swą w czasie prawdziwą twarz
po co