Zgłoś

@Leszczym 🩷 Dziekuję.

nie musisz nic mówić ani szeptać Nie musisz od rana po kuchni dreptać wystarczy że obok usiądziesz swe spracowane dłonie  ku moim wyciągniesz  że swym uśmiechem  poranną kawę osłodzisz przecież miłość to nie słowa i czyny Nie trzeba wdrapywać  się na wyżyny wystarczy zwykły mały gest który równie jak ona ciepły i miły jest  nie musisz nic mówić ani szeptać kochanie ona i tak do końca z nami zostanie

co by nie powiedzieć albo napisać - POEZJA. Masz Aniu piękny dar: pisanie wierszy historycznych...podziwiam i pozdrawiam. Chapeau bas Aniu.

wyprać sumienie  za pełną kabzę myśląc logicznie to niemożliwe za rozgrzeszenie zapłacisz ładnie ale sumienie jak gryzło gryzie   :))  

Znużone ciało po nocnym łożu biega, Nie chcę istnienia! - poza ogniem pocałunków księżyca. Ściana z betonu - ja poza jej kresem,  poduszka bez krwi. A gdzie krew?   Życie bez krwi - jak kielich bez wnętrza, napełnić nie zdołam, brak miejsca, brak miejsca! Choć kroplę, choć łyk - o, Matko! Z piersi swej utocz, jak pelikan nad gniazdem!   Ty, królowo, matko gwiazd i komet, ukochaj me ciało poza ścian betonem, wciśnij w ramiona - jak strzałę w serce! Ciało człowieka - wszak więcej nic nie chce.   Zmiel i rozsyp jak proch po polanie, rozdepcz i zniwecz nim ranek nastanie, w objęciach rozkwitu - jak płód w żywym łonie, to żywe - tak żywo - jest myśleć o zgonie!   Pod szarfą z błękitu, w gwiaździstych diamentach, ma pierś martwa - nocy ręką dotknięta. Pocałunek jak śmierć - bez twarzy i imienia, rozpływa się w mroku - bez śladu istnienia.