Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nigdy naprawdę nie poznałem mego wujka
jednak widzę go dzisiaj
w jasnoszarej koszuli popijającego piwo
w nieznanej mi knajpie w Krakowie
widzę jego uśmiech
pośród nieśmiertelnego kurzu książek
ciężkich starych foliałów z zakresu historii sztuki
to była historia jego życia
i historia którą pisały obrazy i rzeźby
wujek był namiętnym kolekcjonerem
gromadził zapasy na czarną godzinę
i każdy suwenir był równie cenny
bo nie miał ceny
jego ceną był czas i pamięć
które idą zakurzonym barokowym pokojem
w letnie popołudnie
gdzieś pośrodku zniewalającej pory

wujek był doktorem historii sztuki
ale najpierw był księdzem
a zatem w swej albie udzielał mi chrztu
a wcześniej ślubu moim rodzicom
rozkładał ramiona
i przestrzegał świętej reguły
wiedział wszystko
o Wawelu
gdzie dopadło go kapłaństwo

ten pokój
w którym byłem jeden jedyny raz
oddychał przepychem historii
bogatej w niuanse mistyfikacje
nieodgadnione zagadki
dziurawe tajemnice
której nie zdążył zaszyć w swej nieomylności
jego wysokość czas

nie rozumiałem niczego
z nudnej rozmowy dorosłych
ale otaczało mnie coś
co się nie zmienia i trwa
nieświadomy grałem z dziadkiem w łapki
który zdawał się rozumieć moją obojętność
wobec uroczystej tajemnicy




wujek zmarł nagle
chował go ten sam czas i ta sama pamięć
której postanowił być wierny
będąc równocześnie posłuszny Panu
i Jego najwyższej regule
najokazalej prezentował się nieznajomy szczegół
w przepysznym majestacie ikony
Chrystusa najlepiej poznaje się poprzez rysy
dzieło nieomylnych pędzli i dłut.

Opublikowano

pare fajnych zdań można wyciągnąć
na dłuższą metę rzeczywiście trochę uwiera
no i błędy, a błędy gramatyczne w wierszu powodują
że czytalnik uznaje twór za niedopracowany zupełnie

co niniejszym czynię

Pan to czytał po napisaniu?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Interpretacja   na zajęciach przerabialiśmy Słowackiego później był Beckett   profesor wspominał konteksty kto z kim zazdrość kochanka niechciany syn   profesor miał okulary i uważał że dobrze widzi a my na widowni siedzieliśmy  mało widzieliśmy mniej zrozumieliśmy   to była uczta  mieliśmy czasem doktoraty ale ucztę znaliśmy głównie  z kuchni   jedno zostało  ludzie umierają   słowa żyją dopóki w pamięci  
    • bywa słodki   i ten jest wówczas gorszy niż gorzki    
    • Lata mijają czemu niby mam to tlić  Choć smutek dopada mnie, to chyba tak musi być Mija kolejny rok, ja dalej nie mam nic Jestem coraz bardziej pusty, jestem coraz bardziej zły   Nasze sprawy? Chyba co najwyżej wasze Telefonu nie odbieram, kłamię, że tracę zasięg Na starcie dławię się, łzy są moją metą Miałem głębię oceanu dzisiaj jestem płytką rzeką   W oczach moich obojętność, życie ma cel jaki? Aż się dziwię, że ten smutek nie dał mnie rady już zabić Ambrozja za pięć patoli, serio bliski paranoi jestem To, co wdycham w płuca, to już nie powietrze   Jakbym iskrę w sobie miał, to nie wchodziłbym na dach Patrzę w górę, co na dole jest to już dobrze znam Życie z dnia na dzień ucieka, niczego nie jestem pewien Czeka na mnie ogień piekła, a może czeka już Eden?   Tego nic już nie zasłoni, mam w sobie tylko gorycz Miałem w sobie kiedyś iskrę, teraz o niej nie ma mowy Nie mam głowy, żałosny jak wydmuszka jestem To, co wdycham w płuca, to już nie powietrze   Schylasz wolno głowę, to chyba się skończy źle Dwie świeczki w salonie w końcu dogaszają się Łzy po twym policzku schludnie poruszają się, już wiem Myślałaś, że ukryjesz to w swoich okularach Chanel.
    • @truesirex to miłe dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Może masz podobną wrażliwość to by wiele wyjaśniało Zdrowych Spokojnych Świąt 
    • Pijanych aniołów zgubione pióra kołyszą powietrzem   Pijanych zimą, jak wina białego chłodnym szeptem   Iskier zamarzłych trupi pląs, pióra i śnieg   i lęk motyli o rychłą śmierć, i brzeg   W zimowym akcie napuchłe mrozem pękły mi oczy   Sny skrzepły nagle, jak sople lodu wiszą u okien   Czekam na lek, na Ciebie, na oddech i śmiech   W wełnianą torbiel czekam owinięty czekam pęknięty   przezroczysta broczy krew  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...