pragnienie

[aha]

Sumieniem wyobraźni tkliwe wpajam życie
W bezszelestny wydźwięk własnych pragnień

Ukazuje się horyzont pełen wielkich dziwactw
Pełen spełnień i nadziei i umyka wciąż gdzieś w głębi

Głąb poczynań i zachęty zakleszczona gdzieś w niebycie
Nikłym światłem wciąż wybija i upaja moje życie

Pogrążona niespełniona otulona tym promieniem
Proszę Boga by pozwolił być owym pragnieniem.

[M._Krzywak]

Napompowany ten wiersz - aż do granic absurdu. Miało byc głęboko, wyszła płycizna - ale tak bywa...
Pozdrawiam.

[Messalin_Nagietka]

acz, kiedyś takie wiersze pisałem
przyznam się - bez bicia
życzę szybkiego wyjścia z tych potworów
z ukłonikiem i pozdrówką MN