złudna nadzieja

[Tito Sette]

Prawda
życie zaciera się
gdy próbuję powstrzymać mnie

patrzę w lustro
żeby zobaczyć cierpienie
lecz kolejny raz zawodzi
kolejny raz myli się
zmylić chce

początek już jest
próbuje osłodzić życie
i udaje się
końca nie będzie
dlaczego? nie wiem
może dla nieba
wodzącego za sobą piękno
złudnej nadziei

prosisz bym przestał
nie mówisz dlaczego
przecież i tak wszystko powróci
nic nie skończy się
będzie trwało (wciąż)

ból dla jednostek
dla nas przychodzi szczęście –
nie chcę go!




[sub]Tekst był edytowany przez Tito Sette dnia 16-02-2004 23:51.[/sub]

[Krzysztof Butkiewicz]

Jakoś tak topornie się to czyta... rytmika szwankuje i powtórka "myli-zmylić" trochę mnie razi... to tyle od strony technicznej :)

Jeżeli chodzi o tematykę to nie jest ona zbyt oryginalna... i nie wiem czemu ale brakuje mi tu klimatu... za mało odczuć w tym wierszu, a przynajmniej ja ich tu nie widzę za bardzo...

Utworek do mnie nie trafił, ale nie przejmuj się tym... to kwestia gustu... a ja według niektórych osób mam jakiś taki wybitnie wykoślawiony gust :)

Pozdrawiam
Krzysiek

[Maria Anonym]

Coz za solidarnosc,no no...(:
M+A

[Tito Sette]

->KB
Fakt, o gustach się nie dyskutuje :o) ale krytykę przyjąłem.

->MA
Solidarność względem ....?

[Maria Anonym]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a moze pan mial co innego na mysli?!
"Bol dla jednostek
dla nas przychodzi szczescie
nie chce go!" -czyz to nie solidarnosc?