książe

[Agnieszka_Gruszko]

Bądź mi księciem
W pałacu z tektury
Spod jarzma psychologii stosowanej
Wyzwolonym

Zbuduj mnie na nowo
Na zasadzie kościstej
Akceptacji
Będę wiernie służyć
Dobrym słowem

Przykryj kloszem
Prawd najprawdziwszych
Choćby i z ambony inaczej
Mówili

Tu pod nogami
Czarna dziura bez-praw
W kałuży łez bezkrwistych
Odrodzona z drzewa

Nad głową gniazdo pieśni
W gałęziach spleśniałych
Zakorzenione świtem
Bezdennych dni studnią

[Coolt]

Ładnie :)
w trzeciej strofie odnajduje się chyba najlepiej, choć psychologiczna terminologia też obca mi nie jest ;)

mieszane uczucia mam co do:
kałuży łez bezkrwistych / a jak wyglądają krwiste łzy? ani jednych, ani drugich nie potrafię sobie wyobrazić

książe... o księciach, tych z bajki i niekoniecznie ;) czytaliśmy już sporo. Coś oryginalniejszego uatrakcyjniłoby jeszcze,już piękny wiersz :)
Pozdrawiam
Coolt

[Izabella_Sendor]

już wcześniej czytałam Pani wiersz, teraz poprawiłam...i chyba udało mi się złapać coś dla siebie;-)Pozdrawiam ;-)

[Dotyk]

Inny nieco klimat tekstu, w inny sposob do mnie przemówił.
Piękny język i wspaniałe metafory.

Pierwsza zwrotka już zapowiada, że znowu popędzę po Twoich wersach z zapartym tchem.
No tak juz mam na Twój temat (na temat wierszy znaczy:))

ściskam - Mirka