Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Serce ma swoje racje, których rozum nie zna
- Blaise Pascal



pragnienia krążyły blisko nieba
wciąż nienasycone
teraz opadają bezwiednie w nicość
zawodu pustka po tobie
zstąpiłaś na ziemię

szarzyzną wieje paskudną
choć wczoraj śmiech w słońcu się złocił
gołębia pokonał wróbel
pewniejszy od sakramentalnych zaklęć

och naiwny! myślisz ktoś z tobą
związany raz nie może się rozstać
kruszeją mury padają trony
odlatują uczucia na dach marzeń

z powrotem




/ po korekcie /
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a bo historyczne:)
Marzenia są zawsze i wysoko i w zasięgu ręki
te wersy starają się oddać rozterki bliźniego
i pisane dawno.
Może da się to uwspółcześnić..? takie mam marzenia:))

Pozdrawiam Cię
Judytko

PS. Jeśli ktoś poradzi mi - "wywal te rymy" - to wywalę:)
Opublikowano

Jeżeli rymy, to dlaczego takie wprost: przymiotnik do przymiotnika- paskudny-złudny; rzeczownik do rzeczownika - brzemię -ziemię.
A może bardziej należałoby poszukać np:jeszcze-wiersze albo powoli- soli- boli

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Judytko,
w moim wieku marzenia przemieniają się w nadzieję,
a ten wiersz zdaje mi się będzie miał mało romantyczny tytuł

"Przestroga, aby nie zrobiono cię w durnia"

Dziękuję Ci za słówko
i pozdrowionka :))

PS. A wiesz, że myślę o tym bziku:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tomaszu trafiłeś,
bo i mnie to nie widzi się.
Chyba na warsztatcie sie skończy.
i dzieki Ci serdeczne
że w ogóle zahaczyłeś o mnie
Pozdrawiam:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Marlettko,
to juz chyba ostatnie komenty i Tobie przyznam się...
z tego nic nie będzie, a wiesz dlaczego ...
to jeden z nielicznych utworków .........bez koniaczku:(
Nie wiem jak to się stało:)

Dziekuję Ci za słówka, ale wolałbym jakąś radę w stylu
-weź to usuń z warsztatu
albo
weź się do roboty:))
Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Judytko,
ten wiersz prawie w całości zmieniony
i komentarze raczej nieaktualne,
gdyż mam taki zwyczaj, że korekty wprowadzam na "gorąco".
Dopalacze?
Oczywista, że NIE!!!
Całe życie byłem abstynentem trunkowym
To tylko teraz, gdy jestem poetą:))))))))))))))))))
stałem się % apologetą:)
Pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • niech cię nie unosi w przestrzeń bez dna, gdzie sucho i wieje chłodem. pomyśl razem ze mną o obrazach za blokadą, utajnionych, zdjęciach-półkownikach w głębokim archiwum, których nie widzimy z powodu działania najbardziej parszywej cenzury: złego czasu. a potem  – o metaforze-pokrace, co wyrodziła się z potrzeby opisania słodko śpiącego na fotelu, zwiniętego w kłębek Kryspina (chciałem tak na szybko stworzyć coś o kotach, miało być poetycko, ale naturalnie bez egzaltacji, dumałem, dumałem, nagle z podczaszkowego prądu wyskoczyło: "koty zwijają talerze"). cierpliwości, kochanie. oto przyszłość: naciskam guziczek, odsuwa się przegroda  – i wypadają kolorowe kadry nas dwojga. koty rozwijają talerze (przenośnia do śmiechu. przenośnia do innego świata).
    • @Tectosmith żeby cokolwiek napisać o inkwizycji trzeba mieć wiedzę historyczną a nie z memów na facebooku, bzdury piszesz kolego i nie na temat w dodatku

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       to zdanie powyżej dotyczy również Wiesława J.K. - brakuje wam panowie wiedzy historycznej,którą posiada Annna2
    • Powracam myślą w tamte czasy jak co roku w porze późnej jesieni kłosy zbóż znowu latem jakby ze złota się złocą na tych polach nowe ziarno się rodzi gwiazdy srebrzą się cichą tak spokojną nocą a przecież i słońce radosne też już wschodzi kiedy dzień co każde rano budzi się od nowa i jak ogień płonie gdy zachodzi czerwienią orzeł rozpostarł skrzydła już leci w stronę nieba to rocznica jest polska nasza listopadowa raduje się bardzo serce poety znów natchnione krwawiło tyle razy aż pozostały blizny na stole pachnie znowu bochen chleba zasnęli tylko snem wiecznym nasi bohaterowie pochowani w grobach u matki Ojczyzny historia dzisiaj ich oceni i o nich nam wszystko opowie Bóg w święty dzwon w dzień oznaczony uderzy dziękczynienia hymn dzisiaj za to mu śpiewamy nowe obrazy poświęcimy w rzeźbione misternie ramy za wiekowe ziemie które wróciły do Macierzy na zawsze tu pozostaną gdzie polskie powstało plemię    
    • @Maksymilian Bron To jest wiersz, kto nie wstydzi się tęsknić. To wiesz o uczuciu, które pamięta nie tylko miejsca, ale temperaturę ich światła. Jest w nim czystość, nawet jeśli słowa niosą w niej rany.
    • @lovej Od miłości bolą kości:) pozdrawiam 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...