Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Być zwierzęciem czy człowiekiem?-czyli mój w.wolny

Edward_Sokół
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Edward_Sokół

Edward_Sokół

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Być zwierzęciem czy człowiekiem? Oto jest pytanie.
Być tym czy tamtym?
Tamtym,czy tym? Ale tamtym,tym?...,tamtym?
Gdybym był zwierzęciem to bym tęsknił
za masą uczuć,których nigdy bym nie przeżył;
Za wiarą,która mimo sił rozumu
myśli mimo dowodów o czyimś istnieniu.
Za nadzieją,która mimo sił rozumu
jest pewna,że się wydarzy coś;co wydarzyć raczej się nie może
I wreszcie za miłością,która mimo sił rozumu
powierza wszystko co posiada drugiej osobie.
Ale wyzbyłbym się prawie wszelkich żądań,pragnień.
Zniknęło by skąpstwo,kłamstwo,chciwość,troska.
Jedynym moim pragnieniem byłoby znaleźć jakąś partnerkę i założyć rodzinę.
Jedynym moim pragnieniem byłoby zaspokojenie własnego i mojej rodziny głodu.
Nie zamartwiałbym się jak przeżyć w świecie utrudnionym przez siebie,
bo taki by nie istniał.
Jedyną troską by było tylko życie,
które mogłoby się skończyć w chwili każdej.
Chyba zostanę zwierzęciem.

Krzysztof Butkiewicz

Krzysztof Butkiewicz

Opublikowano
Opublikowano

Proponuję panu przeczytać najpierw kilkanaście conajmniej wierszy chociażby z tego działu - to tak dal zorientowania się co to jest wiersz :)

Poza tym między wierszem wolnym, a prozą jest moż dość wąska granica, ale napenwo nie na tyle wąska żeby jej nie zauważyc...

Pozdrawiam
Krzysiek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • aniat.
      Modlitwa do siana

      Przez aniat. · Opublikowano

      @Marek.zak1 Dziękuję.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • otja
      Epsilon

      Przez otja · Opublikowano

      @Naram-sin Dziękuję za bardzo ciepłe słowa dobry człowieku z epoki brązu. Cieszę się, że dotarłem taką testykularną liryką.
    • BPW
      Pod Twoją obronę

      Przez BPW · Opublikowano

      Znajdował radość nie tylko w dobrych chwilach. Skupiał się na kolorach radości odbiegających od tych symbolicznych kojarzonych ze smutkiem i żałobą. Zawsze pierwszy wypatrzył tęczę na niebie, lub ledwo widoczny uśmiech osoby na drugiej stronie ulicy. Kochał poświęcać się rysowaniu, lub czemukolwiek co polegało na tworzeniu. Był za młody, aby czuć tak wiele. Zbyt dojrzały jak na swój wiek i zazwyczaj zachowywał się tak jak musi. Spoglądał z niezrozumieniem, gdy rówieśnicy w kościele wiercą się w ławkach podczas odprawiania mszy. Ona natomiast rzuciła na niego spojrzeniem i pytała się czy też chce z nimi pobiegać po świątyni. Myślała, że zazdrości. Nie zazdrościł.   Pod Twą obronę uciekałem się, zwykła Matko rodzicielko.   moimi prośbami nie gardziłaś w potrzebach moich,   i od wszelakich złych przygód starałaś się zawsze mnie wybawiać, Matko prosta i wyrozumiała,   O mamusiu moja, Matko skromna, Matko bezpośrednia, Matko ciesząca.   Z cierpieniem swoim mnie pojednaj, Cierpieniu swojemu mnie poddawaj, swojemu Cierpieniu mnie polecaj.   Koniec,   to coś czego starał się unikać. Z czasem zrozumiał, że wszystko się skończy. Ulubiony serial przestanie być emitowany, i kiedyś zobaczy dno kubka po ulubionym kompocie. Życie też miało się skończyć. A przynajmniej tak twierdził dopóki nie przeczytał exegi monumentum aere perennius. Zrozumiał te słowa dopiero po ośmiu latach, gdy minął rok od jej śmierci. To właśnie tyle czasu potrzebował, aby odważyć się odwiedzić jej mieszkanie. Nie otwierał tylko drzwi do sypialni, bo wstyd mu było patrzeć na łóżko, przy którym mógł czuwać, gdy ta odchodziła na zawsze.   Koniec końców zaczął się… Zaczął się początek.   Każda minuta to łza, wskazówki przesuwają się tykają jak wspomnienia   I z uśmiechem dane mi czuć każde “Do widzenia” jako obietnica, której nikt nie spełni.   Po sobie zostawiła jeden brudny kubek w zlewie, mnóstwo wspomnień oraz pełną szufladę poezji, która ostatecznie go zniszczy.
    • Rafael Marius
      Moje lato

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak pewnie będzie, bo się już stęskniłem.
    • violetta
      Moje lato

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Marius patrząc na prognozy, to już w poniedziałek będzie cieplej, wybierz się na spacer, będzie zieleniej po deszczu. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...