Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

- Kubizm -

Kosma Daniłowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kosma Daniłowicz

Kosma Daniłowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Pękła szyba.
Trzask, brzdęk, łomot,
Deszcz kryształowych pereł
Upadł na podłogę,
Tak jak palce Mistrza
Opadają na klawiaturę
W nokturnie b- moll

może troszkę smutniej,
a może weselej ?

... Tyle radości ma dzieciak,
Biegając po kostki
W kałuży pełnej życia...

Ulewa dopiero się zaczęła,
Bo oto deszcz aksamitu
Zleciał z górnej półki serca.

Jedna p o drugiej
Spadały krople karmazynu,
A oko jakby w przelocie,
Widziało jak zdziwienie
Rzuca na nie złote refleksy światła
Z noża Tanatosa

... co było później?
... co było przed ?

Pękła szyba
... nie sama z siebie !
To: ja, ty, on, ona, ono !
Nic nie kruszy się
Bez przyczyny.

Wtedy to jednak była Ona.
Ta, którą Awinion wydał swym cierpieniem,
Na uciechę pospólstwa.
Córa niewierna.

W tej złej godzinie, pochwyciła szkło,
Które pozbawiła jego wrodzonej mu idealności,
Czyniąc go doskonale zabójczym.

Ujęła nieostrożnie raniąc sobie ręce
I równie nieostrożnie,
Uczyniła swą siostrę
Kobietą bez twarzy.

Przecięła przestrzeń,
A obnażywszy płaszczyzny
W metafizykę obróciła niezłomne dotąd,
Wieczne prawa pryzmatu.

Rozcięła zasłonę przybytku,
A Euklides w swej nagości
Oblał się rumieńcem.




5.01.2004

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Brzoskwiniowe

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @violetta Ja bym tylko ciutek zmienił - nabierasz na wazy (tak i śmieszniej i prawdziwiej) :))
    • Leszczym
      choćby jedną ręką.

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @tetu Ogólnie mogę stwierdzić, że nie jestem adresatem tego wiersza, ładnego skądinąd, zgrabnego. Ale tak idę, dziś na piwo i koncert :))
    • Duch7millenium
      Samotność trapi?

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      @Poetry from DAD Ciepła, bo wiadomo jeszcze żywa Wrażliwa, bo wiadomo - wejdziesz głębiej to się wydrze Dobra - bo leży jak kłoda Troskliwa - bo delikatnie ściska mięśnie Kegla   Nie jestem prawiczkiem ale chyba wolałbym nim jeszcze być. Mentalnie w sumie jestem bo te wszystkie wychlapane nadzieje spłynęły kanalizacją bylejakości.
    • Leszczym
      Ucieczka w gonitwę

      Przez Leszczym · Opublikowano

      O Obławie już śpiewali w paru ustrojach nawet i nawet niebanalne pieśni   Urządzili taką jedną jednemu samotnym wilkiem go nazywali trop za tropem, ślady, masa śladów   Samotny dał w długą przez pola niejedną tundrę zwiedził, widział pejzaże leciał co sił po przestworzach by uciec (wiadomo, że chciał najdalej)   skraje, przepaście, czyny ponad bohaterkę że nie zginął, że uratował, że gryzł zamiast być zagryzionym, że ujrzał   A potem wrócił na stare śmieci mocniejszy i tylko bardziej zajadły i głodny, przeraźliwie głodny oraz ujadał   I role ponownie mogły się odwrócić bo wiadomo dziś gonisz jutro uciekasz wdał się więc w pogoń, gniótł czynami   ugniatani uciekali w popłochu krew dużo krwi, szarpanina po brzuchach z czasem wrócili wzmocnieni legendą dokonań   Co po nich pozostało tak naprawdę? Pieśń, dużo pieśni i praprawda o kole historii... męskie kłamstwa o sensie porażek i zwycięstw   Słuchały wzruszone, zaciekawione, utwierdzone kobiety one lubią melodie twardości szamotanin choćby po to, by we własnym życiu pięści   nigdy nie wybrać... (swoich synów chcą na artystów lub lekarzy) (a w co pójdą - przenigdy nie wiadomo ://)   Warszawa – Stegny, 16.11.2024r.   Inspiracja - Obława - Jacek Kaczmarski oraz    
    • yaxa
      Zamknięcie bram.

      Przez yaxa · Opublikowano

      Rozedrgany w krtani ryk zatrzymał się i dusił w gardle grudki stalagmitów sączonych apatią płuc zaległy flegmą lustrującej grozy.   od zroszonych łzami rzęs pod ramami powiek wejściem do jaskiń wilgotnych i zimnych. W jej źrenicy, w jej odmętach na policzku wilgotnym i chłodnym, wargi me dotknęły chropowatej ściany kościelnego muru, zamkniętych na zawsze Edenu bram.   ...   wedle wspomnienia święcona woda polała się z pocałowanego pomnika, na moich kolanach studziła obumarłe ciało.   Topię się w zalewie słonego potopu malowanych wrót i pogryzionej księgi. W innym świecie szukałbym powodu, kluczyłbym w poszukiwaniu odpowiedzi i oczyszczenia.   Lecz w tym Nie starczy tchu nawet na gorycz.   23.09

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...